Vekjarinn - 01.01.1906, Side 16

16
hlýtur eitthvað að vera í ólagi á milli frelsar-
ans og yðar«.
»Nei, það er ómögulegt«, svaraði hinn. ^
»Eg veit ekki til að eg hafi syndgað neitt
síðustu árin«. — — Á þessu svari var auðsætt
hvað að honum var. Hann hafði vilzt út í
fávizku syndleysisins, þar sem hrokinn liggur
i leyni.
Gœium þess, að vér, sem prédikum fyrir
öðrum, glölumst ekki sjálfir.
Dvaumur. Kona nokkur, sem ekki hugs-
aði um annað en ýms stundleg efni, einkum <
skemtanir, varð einu sinni svo þunglynd og
önug við alla, að það var líkast því að illur
andi hefði hertekið liana. Hún neytti hvorki
svefns né matar og enginn skildi í, hvað að
henni gengi.
Þessi kona átti tvær trúaðar systur, sem
ofl höfðu sagt henni frá því, hve gott væri
að vera Guðs barn, og beðið hana að gefa _
Kristi hjarta sitt; en hún kallaði alt þess hátt-
ar trúarofsa, og virli það einskis.
Fyrst í stað vildi konan alls ekki segja •*'
neitt um orsökina til J)unglyndis síns. En
fyrir þrábeiðni systra sinna lét hún þó loks
undan.
»Mig dreymdi hér um nóttina«, sagði hún,