Vekjarinn - 01.01.1906, Síða 18

18
sá eg þá, að þeir, sem inn voru komnir, voru
allir í hvítum klæðnaði, en áður voru þeir í
57msum búningum; — þeir höfðu hai't fata-
•skifti við hliðið.
Mér er ómögulegt að lýsa þessum garði.
Hann var ekki úr marmara, krystalli né gulli;
væri hægt að hugsa sér ljósið eins og þétt efni,
hefði eg helzt getað trúað, að hann hefði ver-
ið úr ljósi. I3að var tunglið, en þó enginn
kuldasvipur, það var sólin, og þó engin of-
birta. — Þrepin inn i höllina voru og skín-
andi björt »eins og þau væru úr ljósi«. Og
þar gengu hvítklæddir menn með snjóhvítum
skófatnaði. Alt var svo skínandi fagurt, en j)ó
var eg óánægð og sneri mér undan.
Þá sá eg' mann á bak við mig; hluttekn-
ing og áhyggja lýstu sér i svip hans. »Því
snúið þér yður undan?« sagði hann. »IIaldið
þér að friður fáist annarstaðar? Er nokkur
gleði við myrkraverkin?«
Eg svaraði honum engu. Hann lagði að
mjer að fara inn, en eg sat við minn keip.
Þá hvarf hann mér í mannþröngina, en ann-
ar maður sneri sér þá til mín; eg ætlaði að Ilýja
brott, en var eins og i herfjötrum. Þessi-
maður lagði fast að mér að hafa fataskifti og
koma inn. Eg lét sem eg heyrði hann ekki
né sæi, þangað lil mér leiddist þrábeiðni hans