Vekjarinn - 01.01.1906, Side 24

24
syndari ætlaði að höndla hnoss trúarinnar —
en hjartað var ofbundið við mammon. —
»Hver ætli gefi kúnum í kvöld?« voru síðustu
orðin hans. — »Gætið þess, að enginn van-
ræki náðartíma Guðs«. - — — —
— — »Fyrir mörgum árum síðan heim-
sótti eg mann. sem var ríkur en heilsulítill,
hann álti sér skrautlegan húgarð. Þegar eg
stóð hjá honum úti í aldgarðinum, þá sagði
eg: »Það er fögur eign, sem þér eigið«. Þá
klappaði hann l)líðlega á herðarnar á mér og
sagði: »Æ, prestur minn góður! Það er alt
tómur hégómi; hversu snauður mvndiegekki
vera, ef eg þekti ekkert æðra og dirfðist ekki
að vænla annars hetra!« Skömmu eftir þessa
heimsókn mína, varð þessi elskulegi maður
bráðkvaddur. En livað mér þótti vænt um,
að eiga þessi orð hans í fersku minni, þegar
eg stóð við gröíina hans!«