Nýjar kvöldvökur - 01.11.1908, Blaðsíða 8

248
NÝJAR KVÖLDVÖKUR.
Ben Húr horfði á hana. Hún talaði í ofsa
og var enn fegurri en nokkru sinni fyr í geðs-
hræringu sinni.
«Rú áttir einu sinni vin,» sagði hún og
bar óðan á, »seinna urðuð þið óvinir. Hann
gerði þér rangt til. Rið hittust svo á kappleika-
sviðinu< ....
•<Messala?»
«Já, Messala, Fyrirgefðu honum það, setn
orðið er, skilaðu honum aftur peningum hans.
Hvað eru þessar 6 talentur fyrir þig? En hann
— hann er örkumlamaður, og þær eru hon-
um alt. Mundu eftir því, að fyrir Rómverja af
hans stigum er fátæktin enn verri en dauðinn.»
«Er það hann, sem hefir sent þig?»
«Hann er göfuglyndur — og hugsaði að
þú værir göfuglyudur líka. ■>
«En hvað þú þekkir hann vel! Svaraðu mér
þá einni spurningu: mundi hann gera það, sem
þú heimtar af mér, ef eg væri í hans spor-
um?*
Munnurinn á henni hnipraðist, og lék um
hann drembilegt glott. «Hann er Rómverji,»
svaraði hún.
»Og eg er ekki nema Gyðingur, heldur þú!
Hefir þú meira til að segja við mig? Ef það
er nokkuð, þá vertu fljót að því. Annars gæti
það viljað til, að eg gleymdi öllu öðru en
því, að þú ert njósnarkvendi Rómverjans.»
Hún bliknaði af reiði. «Ertu svo ósvífinn,«
livæsti hún, »að bera þig saman við Messala, þú,
sem lifir á svínadrafi? Rú og þínir eruð fædd-
ir til að vera þrælar hans. Hann hefði látið
sér nægja þessar 6 talentur; en eg skal segja
þér það, að eg heimta 20 í viðbót —26 talent-
ur skaltu mega út með, þær vil eg hafa af
því, að eg hefi þolað þig svo lengi hans vegna.
Og hafi eg ekki ávísun frá Símonídesi upp á
þessar 26 talentur fyrir hádegi á morgun,
þá skal Sejanus fá að gera upp reikningana
við þig, ef þér þykir það betra. Skilurðu það?
Vertu sæll!»
Hann gekk í veg fyrir hana. «Regar þú
finnur Messala, hvort sem það verður nú held-
ur hér eða í Rómi, þá skilaðu því til hans frá
mér, að alt það, sem hann hefir spunnið sam-
an af illyrðum gegn mér, sé nú orðið að engu.
Eg er heilbrigður, sterkur, frjáls og auðugur
maður, eg er búinn að finna móður mína og
systur mína aftur, —maðurinn frá Nazaret hefir
læknað þær, hann, sem þú fyrirlítur svo mjög.
Segðu honum líka, að ef Sejanus komi til að
ræna frá mér, muni hann grípa i tómt. Ef
harðara verður í málið gengið, en eg hugsa
mér, þá er alt af þau úrræðin opin fyrir, að
geta gefið keisaranum sjálfum allar eigur sínar
með gjafabréfi. Svo mikið hefi eg þó lært í
Rómi. Og skilaðu svo seinast til hans, að hvað
ramma formælingu, sem eg sendi honutn, þá
fylgi honum samt önnur bölvunin bitrari, sem
verður honum hundrað sinnum harðari og eit-
raðri en mín. Hann er lævís og slægvitur, sem
aðrir Rómverjar: þegar hann erbúinn að kynn-
ast þér til þrautar, þá veit ltann hvað eg á
við.«
Svo sló hann dyratjaldinu til hliðar og
hélt því upp fyrir henni á meðan hún gekk út.
«Friður sé með þér» kailaði hann á eftir henni.
Svo gekk hann hægt út og drap niður
höfði. «Guði sé lof,» sagði hann, «að þessi
kvensa gat ekki ánetjað tnig fastara.» Hann
kom þatigað, sem rið lá frá stallinum ofan í
garðinn, og annað upp á þakið. Hann stóð um
stund á báðum áttum, —svo gekk þann hægt
upp eftir þakriðinu. «Skyldi Baltazar vera í vit-
orði með henni?» hugsaði hann meðsér.» Nei,
það er óhugsandi. Rað er ekki til yfirdrepskap-
ur í honum.»
Hann nam staðar á efsta riðstallinum. Tungl
var f fyllingu. En birta þess hvarf að mestu
í rauðri skímu af eldum þeim, en brunnu hver-
vetna á götum og torgum borgarinnar. Loftið
var sem þrungið af sálmasöngvum Israels: »þann-
ig, ó sonur Júda, látum vér í Ijós trúmensku
vora við drottinn vorn Guð, og ást vora til
Iandsins, sem hann gaf oss. Ó,að annar eins mað-
ur og Gídeon, eða Davíð, eða Makkabearnir
risu nú upp á meðal vor. Vér erum reiðubún-
ir!» Ben Húr datt þegar maðurinn frá Nazaret
í hug. Hann sá fyrir sér andlitið hans blíða.