Nýjar kvöldvökur - 01.11.1908, Blaðsíða 19

KLUKKAN NIU.
259
sem ekki er enn kominn fram. Vita skaltu þá
að hinar síðustu línur, sem Alfred las á bók-
fellsstranganum, boðuðu að einnig þú, eins og
við, ættir að deyja á hinni óhappasælu níundu
stundu og ennfremur að dauðdagi þinn ætti að
verða vofeiflegur; dagurinn var ekki greindur.
Elsku sonur minn, þú veizt ekki, og munt ald-
rei geta gert þér hugmynd um, hversu mjög
eg þjáðist af þessu hræðilega leyndarmáli, sem
eg hlaut smásaman að leggja trúnað á,\ eftir
því sem fleira rættist. Jafnvel nú, þegar eg
skrifa þetta, vona eg, þrátt fyrir allar vonir,
sem brugðizt hafa, og trúi því, þrátt fyrir hina
sorglegu reynzlu, að mögulegt sé að hinn síð-
asti og hræðilegasti spádómur rætist ekki. . .
. . . Vertu varkár og þolinmóður, gættu vand-
lega að hverju fótmáli á lífsferli þínum. Ör-
lögin, sem ógna þér, eru óttaleg. En til er
vald, sem er öll örlögum ofar, og til þessa
valds biður nú andi ntinn og Alfreds andi fyr-
ir þér. Hugleiddu þetta, þegar hjarta þitt þyng-
ist og vegur þinn gegnum lífið verður stráður
þyrnum. Hugsaðu þá um, að betri heimur
bíður þín, þar sem við allir eigum að sjást
aftur. Guð sé með þér.«
Fyrst þegar eg las þessar línur, las eg þær
nteð hinni dapnrlegu rósemi örlagatrúarmanns,
og þessi rósemi hefir aldrei yfirgefið mig al-
gerlega. Hér í fangelsinu er eg einnig róleg-
ur, eins og vant er. Eg tók með þolinmæði
þvf er fram átti að koma, og nú geng eg með
•"ósemi undirgefinn undir það sem á morgun
á að verða, Eú hefir oft furðað þig á dap-
urleik þeim, er yfir mér hvíldi, en af því, sem
eg hefi skýrt þér frá, muntu ekki undrast það
lengur. En nú skulum við snúa okkur afturað
umliðna tímanum. Þótt eg hefði enga von um
að komast undan örlögum föður míns og bróð-
ur. reyndi eg þó, að því er í mínu valdi stóð,
að haga líferni mínu þannig að líkindi yrðu til
að það rættist ekki.
Að undanteknum þér og öðrum vini inínum
bomu engirtil mín. Eg ferðaðist ekki og daglegt
starf mitt var námsiðkanir; með því móti bjóst eg
við að geta dregið huga minn frá því að velta
fyrir mér því, er eg þegar hefði þolað, og átti
fyrir mig að koma síðar meir. Engin tilvera
getnr liðið rólegar en tilvera min á þessum
tíma.
F*ér er það kunnugt, að eg varð að lokum
snortinn af metnaðargirni, er knúði mig með
óviðráðanlegu afli til þess að slá frá mér þess-
um friðsamlegu lífernisháttum. Fregnirnar frá
Parísarborg bárust einnig til afkimans, þar sem
eg átti heima, og röskuðu ró minni. Egheyrði
talað um yfirsjónir og þrekleysi Lúðvigs XIV.
Eg frétti að stjórnarbyltingin væri hafin. Hinir
ægilegu viðburðir þessa tímabils hændu að sér
menn af öllum stéttum; allir fóru að fást við
stjórnmál fremur, þó af nauðsyn en af frjálsum
vilja.
Hin srórkostlega breyting á högum föður-
landsins hafði áhrif á alla, og einnig á mig.
Eg var kosinn til þings, frekar vegna nafns
míns en áhrifa þeirra, sem hugsunarhátturminn
eða framkoma gat haft á nágranna mína. Eg
fór til Parísarborgar og tók sæti á þingmanna-
bekkjunum, án þess að hafa nokkurt hugboð
um glæpi þá og mannfall, er leiða mundi af
stjórnarbreytingu þessari, sem í upphafi var
svo hægfara, og án þess að láta mér koma til
hugar að eg væri að stíga fyrstu sporin til hins
voveiflega og blóðuga dauðdaga, sem er mér
ætlaður.
Þarf eg að bæta fleiru við? Þú veizt með
•hve miklum áhuga eg gekk f flokk Gironding-
anna. Þú veizt hvernig farið varmeðokkur, og
hvaða dauðdagi bíður mín á morgun og fé-
laga mínna.
Um leið og eg lýk hér máli rnínu, tek eg
það enn fram, sem eg sagði þér áðan. Feldu
engan dóm um það sem eg hefi skýrt þér frá
fyr en þú hefir séð meá eigin augum það sem
gerist á morgun. Eg hefi af ásettu ráði látið
hjá Ifða að gefa nokkra skýringu eða þýðingu;
eg hefi aðeins sagt blátt áfram frá viðburðun-
um eitis og þeir komu fram, en hefi rækilega
varazt að láta í Ijósi skoðun mína á þýðingu
þeirra, og hugmyndir mínar uin hvernig mætti
skýra þær.
33?