Nýjar kvöldvökur - 01.02.1912, Qupperneq 7

HYPATIA
31
Mirjam þokaði sér út afturábak, læddist
eins og köttur og marghneigði sig. Hypatía
Ieit upp, til þess að sjá, hvort hún væri orð-
in ein, og þá sá hún síðasta augnatillit Mirj-
amar brenna á sér úr dyrunum. Henni fanst
blóðið í sér storkna — hvers vegna, vissi hún
ekki.
»Mikill heimskingi er eg. — Hvað getur
þessi norn komið mér við? Eg fer að lesa bréf-
ið,« Pað hljóðaði þannig:
»Lærisveinn og þræll hinnar fegurstu og
göfugustu konu sendir drotningu heimspekinn-
ar og ástvinu Aþenu kveðju sína.« — »þræll-
inn minn, og nefnir ekkert nafn,« tautaði hún,
»Sumir menn,« las hún áfram, »eru á því, að
uppáhaldshæna Hónóriusar keisara, og ber
nafn höfuðborgar ríkisins, mundi þrífast betur
ef hún fengi nýjan fóðurgæzlumann, og land-
stjórinn í Afríku hefur eftir innblæstri hinna
ódauðlegu guða, tekið upp á sig sjálfur að
fara þangað, og taka að sér hirðinguna í hænsa-
garði keisarans, að minsta kosti um stundar-
sakir. Sumir menn eru líka á því, að Númi-
díuljónið mundi vera fáanlegt til að giftast
Nílarkrókódílnum í fjarveru hans, og að sam-
eign þeirra, seni mundi ná alla leið ofan frá
Nílatfossum og vestur til Herkúlesstöpla (Njörva-
sunds), mundi jafnvel geta orðið álitleg eign
fyrir kvenheimspeking. En svo lengi sem bónd-
inn á enga dísina, er sveitinni áfátt. Hvað
væri Diónýsos án Ariöðnu, Ares án Afrodítu,
Seifur án Heru? Artemis sjálf á sinn Endyini-
on. Aþena ein er ógift — af því að Hefestus
var ekki nógu álitlegur biðill. En það er ekki
sá maður, sem nú býður fulltrúa Aþenu tæki-
færið til þess að njóta þess með sér, sem ef
til vill verður hægt að fá með aðstoð speki
hennar — en annars er ekki auðið að fá.
Skyldi Eros (ástaguðinn), sem aldrei hefur
orðið yfirbugaður, verða að síðustu að fullu
gabbaður af hinni göfugustu veiði, sem hann
hefur nokkurntíma beint á skeytum sínum?«
Hafi Hypatia fölnað fyrir augnaráði Oyð-
ingakeriingarinnar, þá stökk nú roðinn fram í
kinnar hennar, þegar hún las þessar línur,
Svo böglaði hún bréfið saman, stóð upp og
hljóp inn í bókasah'nn, þar sem Peon faðir
hennar var að lesa.
»Faðir minn. veizt þú nokkuð um þetta?
Lítt’ á, hvað hann Órestes hefur dirfzt að senda
mér með óbreyttri kerlingarnorn af Gyðinga-
fólki.« Hún breiddi bréfið út og stóð svo hjá
honum. Hún sýndist öll stækka af tignarþótta
og reiði, á meðan hann var að lesa; svo leit
hann upp á hana, og mátti sjá á svip hans að
honum féll bréfið ekki illa.
»Hvað er þetta, faðir minn?« sagði hún
stygglega, »finnur þú ekki vanvirðuna, sem
dóttur þinni er gerð með þessu?«
»Barnið gott,« svaraði hann hálfutan við
sig, »sérðu ekki að hann býður þér—«
»Eg veit hvað hann býður mér, faðir minn
— keisaradæmið Afríku. Eg á að stíga ofan
af háfjöllum vísindanna og hugleiðingum hinn-
ar óumræðilegu og óafmáanlegu dýrðar ofan
á eyðilönd og íbúðir jarðneskrar tilveru og gera
mig þar að áburðarösnu stjórnarvélræða, hé-
gómlegrar virðingargirni, synda og fláttskapar
jarðneskra kvikinda. Og svo launin sem hann
býðúr mér — mér, hinni óflekkuðn mey —mér,
sem er hrein og aldrei hef bugast látið — það
er að — fá hann fyrir mann. Pallas Aþena.
Roðnarðu ekki með barninu þínu?«
»En þó — barn mitt — barn — keisararíki—«
sagði Þeon.
»Mundi keisaratign yfir öllum heiminum
geta bætt mér upp glataða virðingu fyrir sjálfri
mér, og mikillæti mitt?« svaraði Hypatía.
mundi það varna vanga mínum að roðna,
þegar eg yrði að hugsa til þess að bera nafn-
ið eiginkona, sem eg bæði hata og fyrirlít? —
að verða eign og leikfang karlmanns — ofur-
seld girndum hans? A eg að fæða börn og
kvelja mig á öllum þessum raunum kvenfólks-
ins? A eg ekki lengur að geta verið stolt af
því að vera hrein og sjálfstæð? Munaðargjarn,
lausungarfullur og manngæskulaus hefur hann
verið að leita samvista við mig svo mörg ár,
til þess að tína upp molana, sem fallið hafa
af borðum guðanna, til þess að nota þá í sín-