Nýjar kvöldvökur - 01.12.1913, Blaðsíða 13

JAKOB ÆRLEGOR.
277
hann að, og móðir hans kom með jafnmikla
upphæð af sparifé sínu. Með þessu fé gat
Tumi komið sér upp öðrum þiijubát, og nú
á hann þá eina sex eða sjö, stendur sig vel
°g græðir með hverju ári. Rau eru að tala
um það, ungu hjónin, að flytja sig í betri
húsakynni, en gamli Tumi og þau vilja vera
hyr, enda er hann búinn að byggja sér lysti-
hús, þar sem bátskriflið var, syngur þar vísur
sínar og telur bátana, sem fara upp og ofan
ána.
Hr. og frú Wharnecliffe eiga heima í grend
við mig og erum við beztu vinir.
Frú Turnbull er dáin fyrir nokkru, svo að
uú hefi eg allar eignirnar óskertar.
Tengdaforeldrar mínir eru við beztu heilsu,
Drúmmond ætlar að fara draga sig út úr kaup-
syslustörfunum, þegar hann getur, og eiga góða
úaga.
Einn er nú eftir — það er skólameistarinn
mmn gamli, Hann er nú dáinn fyrir tveimur
arum. Hann varð æ meira utan við sig eftir
bví sem árin liðu, svo að skólastjórnin fanst
hún mega til að víkja honum frá. Rað var
hart fyrir aumingja karlinn; honum fanst hann
£eta haldið áfram. En hinir voru á annari
skoðun. Og svo þáði hann boð mitt að lok-
Utn að setjast að hjá mér, og var látið svo
hcita, að það væri bráðnauðsynlegt, að börnin
°kkar fengju kenslu í latínu og grisku; reynd-
ar var nú elzti krakkinn þá ekki nema fjögra
ara að aldri. Svo flutti hann sig til okkar með
allar bækurnar sínar, og svo var ekki vendinum
Steymt. En börnin voru treg á latínulærdóm-
inn og frú Ærleg vildi ekki heyra vöndinn
nefndan, og svo varð lítið úr með kensluna.
En svo var vaninn rikur, að hann gekk altaf
mað latnesku málfræðina í vasanum og þuldi
beygingar og hneigingar yfir hænsnunum í
hænsnagarðinum, og fanst hann þá vera í skól-
anum. Og hænsnin svöruðu : »Gogg — gogg
— gogg,« og andirnar svöruðu ennþá ósvífn-
ari: »Rabb —rabb —rabb.« Sara hefur teiknað
mynd af honum í þessum hænsnaskóla, og
hangir sú mynd inni á þilinu hjá mér.
Og svo er nú sagan mín búin. Tvent má
að minsta kosti af henni læra: annað það, að
í mannlífinu erum vér altaf kominn upp á
hjálp og aðstoð annara, og hver sem ætlar
sér að verða öllum óháður, slítur sig út úr
framfararás hamingju sinnar; hitt er það, að
þar sem göð mentun og föst siðgæðisstefna
er fyrir hendi, getum vér vonast eftir að vér
komumst vel áfram í heiminum, þó ekki sé
hægt að ætlast til að allir nái sömu hamingju-
brautinni og eg. Eg var foreldralaust og fé-
laust rekald upp úr ánni, en náði bæði auði
og virðingu. En fyrst varð eg alt að þiggja
af öðrum, en komst í þá stöðu að geta hjálp-
að öðrum, og eignaðist svo að síðustu þá
konu, sem eg elskaði af alhuga, og mörg börn
með henni. En allur höfuðstóllinn, sem eg
græddi þetta á, var góð mentun og góðar sið-
gæðisreglur.
Vertu svo sæll, lesari góður, og þakka þér
fyrir að þú nentir að hlusta á mig.
(Endir.)

VI.LTI
Kýmnissaga eftir
(Framh.)
‘Náðuga ungfrú,« hélt Jáger áfram, »neyð-
'_n kennir naktri konu að spinna. Sá, sem nú
a úögum vill komast áfram hér í heiminnm,
verður aðkunna smáhrekkjabrögð að minstakosti.
JAGER.
0. Mettenhausen.
»Retta má nú kalla dáfallega meginreglu,
en viljið þér nú gera svo vel og segja mér á-
stæðuna til þessa klúðurs yðar?,« spurði ung-
frúin.