Nýjar kvöldvökur - 01.12.1913, Blaðsíða 18

282
NYJAR~KVÖLDV0KUR.
undan honum. Hver þorparinn sem vildi, gæli
komist hingað inn og stolið úr skápnum. Cg
svo er eitt ennþá: Fyrir handan garðinn minn
er húðarjálkur, sem situr um líf þitt. Fatðu
með hann til næsta hestakaupmanns og reyndu
til að fá eitthvað fyrir hann. En ef þú, þorp-
arinn þinn, dirfist að selja slátraranum okkar
þennan uppáhalds bardagahest minn, sker eg
af þér eyrun. Skilurðu?«
Nú tók að renna upp skilningsljós í höfð-
inu á þessum ráðvanda þjóni.
»Ó, Iautinant,« byrjaði hann.
»Svona nú, haltu þér nú saman, góði minn!
Ef þú ert nokkuð að orðlengja frekar um þetta,
negli eg saman túlann á þér með hestskónögl-
um. Þetta fer bara okkar í milli. Heyrirðu
það?«
Vegna grunsemdanna, sem Jáger hafði vak-
ið hjá yfirmanni sínum, þorði hann ekki aftur
að yfirgefa heimili sitt. Og þótt hann hefði
nú þorað það, þá hefði Ferchke, sem gætti
húsbónda síns með enn meiri dygð og trú-
mensku en áður, hafa hamlað honum frá því.
Að öðru leyti reyndi þessi ráðvandi þjónn að
stytta honum tímann sem bezt. Allar fréttir úr
borginni eða frá hernum flutti hann í skyndi
heim.
Pað komu líka fréttir, sem Jáger var ekki
sama um.
Daginn eftir að æfintýrið í Karolinenbad
gerðist, hafði v. Lanchulitz yfirmajór og stór-
fylkishöfðingi komið í fyrsta sinn til Ixenstein,
hafði stefnt saman riddaraliðinu, haldið afar-
mikla heræfingu og hafði svo loksins látið
sýna sér alla flokksforingjana við máltíð í hers-
höfðingjatjaldinu.
Jáger beið óþreyjufullur eftir því að boð
yrði gert eftir honum að koma líka fram á
sjónarsviðið. En það var árangurslaust!
Annaðhvort var hans ekki saknað, eða þá
það, sem verra var, að ofurstinn hafði þulið
alla syndarolluna hans upp við yfirmajórinn,
og það var nú ljóta sagan!
Hið eina, sem var Jáger til dægrastytting-
ar, þessa leiðinlegu daga, var endurm/nningin
um indælt meyjarandlit með stórum, bláum,
viðkvæmriislegum augum. Síðustu orðin sem
Jáger hafði heyrt af munni Kathe Tonndorf
hljómuðu í sífellu í eyrum hans, bæði í vöku
og svefni: »Góða ferð!« Sama kveldið og
hann kom frá Karolinenbad, förina góðu, skrif-
aði hann undireins bréf, þar sem hann sagði
henni og föður hennar frá endalokum ferðar-
innar.
Hann stílaði bréfið til herra Tonndorfs
gózeiganda úr Pommern, p. t. Karolinenbad,
því hann þóttist vita að þau hefðu lekið sér
viðdvöl þar í baðstaðnum.
Daginn eftir kom bréfið til baka, endursent
af póststjórninni, með póststimplinum ; »Ókunn-
ugt heimilisfang.« Annað bréf, stílað til Pomm-
ern, fékk sömu afdrif. Jáger dauðsá nú eftir
því að hafa skilið við þessa kunningja sína, án
þess að spyrja um heimilisfang þeirra, og var
að reyna að finna upp öll möguleg ráð, til
þess að komast að þessu.
En áður en hann gerði nokkuð í þessu
máli, fekk hann annað umhugsutiarefni, sem
fekk honum nóg að gera.
Pegar Jáger sagði til sín á skrifstofu ofurst-
ans, að endaðri fangelsisvist sinni, bað þessi
strangi húsbóndi hans hann að bíða nokkur
augnablik, tók síðan skjal upp úr borðskúffu
sinni og las upp það, sem hér segir:
»Hérmeð fáið þér, hávelborni Hérra, til
móttöku, frumvarp hermálaráðaneytisins um
nýja niðurröðun riddaraliðsherþjónustunnar.
Samkvæmt allrahæstu samþykki skal fela
einum flokksforingja, sem hæfur er til þess,
að gefa út skriflegt álit sitt á frumvarpi þessu
og koma fram með þær breytingartillögur,
sem honum virðist við eiga í hverju ein-
stö'ku herfylki.
Skal hann innan 14 daga fá mér ritið í
hendur, með yðar milligöngu. Yður, hável-
borni herra, ber að fela starf þetta á hend-
ur yfirflokksforingja v. Jáger.
v. Lanchwitz
yfirmajór og herfylkisstjóri.«