Nýjar kvöldvökur - 01.06.1916, Síða 20

140
NYJAR KVÖLDVÖKUR
Háttprúða stúlkan.
Eftir Louise May Alcott.
Notadrjúg heimilisstörf.
Næstu vikurriar eftir atburði þá, sem skýrt
er frá hér að framan, komst Shaws-fólkið að
raun um, elns og svo margir aðrir, hversu fljótt
auðurinn hverfur, þegar hann á annað borð er
farinn að fjara. Herra Shaw barðist gegn fjár-
hruninu með þeim dugnaði og þeirri þolinmæði,
sem bar góða ávexti og vakti velvild og sam-
hygð, jafnvel hinna harðsvíruðustu lánardrotna.
Pað var flutt burt úr stóra húsinu jafnskjótt
og mögulegt var og í litia húsið, og fjölskyld-
an bjó þar sem bezt um sig með þeim hús-
gögnum, sem gamla frúin hafði skilið þar eftir,
þegar hún flutti til sonar síns. Pessi húsgögn
voru nú eins og gjöf frá henni á þessum er-
fiðu tímum, og voru fjölskyldunni því dýrmæt-
ari en ella.
Á uppboðinu keptust margir við að sýna
fjölskyldunni, að jafnvel þótt hún hefði mist
eignir sfnar, þá ætti hún þó enn vini. Einn
keypti fortópíanó Fannyjar og sendi það heim
til hennar, annar keypti ýmsa hluti, sem frúin
hafði mætur á og gaf henni þá; sá þriðji keypti
allar beztu bækur herra Shaws og færði honum
þær að gjöf. Hann hafði staðið við orð sín
og lagt allar eignir sínar undir hamarinn, Litla
húsið varð því fljótt fullskipað og fjölskyld-
unni fanst það vera hið yndislegasta heimili, er
forsjónin gat veitt henni, þegar hún kom af
skipreka gjaldþrotsins.
Flestir sem kunnugir voru Shaws-fólkinu,
heimsóttu það á þessu nýja heimili þess. Sumir
gerðu það af óblandaðri hluttekningu, en aðrir
af forvitni, til að sjá hvernig það bæri þessi
breyttu lífskjör. Slík forvitni særði systkinin og
Tumi var alt annað en mjúkur á manninn,
þegar skrautbúnar ríkismannadætur voru að koma
til þess að vorkenna fólkinu, og fluttu svo á
eftir fréttir af kringumstæðum þess.
Hugboð Pollyar um að frú Shaw mundi
hrista af sér taugas'lekjuna og verða starfsöm
kona rættist ekki. Hún barmaði sér framan í
vinkonur sínar, og hafði ekki annað hughreyst-
andi handa manni sínum og börnum, en að
spyrja iðulega, hvenær hún mundi verða flutt
á fátækrahælið. Petta tók mjög á Fanny í fyrstu,
en við nánari íhugun komst hún að þeirri nið-
urstnðu, að réttast væri að láta móður sína vera
lausa við öll heimilisstörfin, og þar sem hún
hafði erft nokkuð af dugnaði föður síns, ein-
setti hún sér að taka stjórn heimilisins á sínar
herðar. Hún fann brátt að hinar breyttu kring-
umstæður höfðu fært henni það, sem hún lengi
hafði þarfnast — umhugsun og starfsemi.
Aumingja stúlkan kunni að vísu sárlítið til
almennra hússtarfa, en stolt hennar og loforðið,
sem hún hafði gefið föður sínum að verða hon-
um til aðstoðar, hvatti hana til að gera sitt ýtr-
asta. Hún komst svo smátt og smátt að raun
um, að hún fór að verða störfunum vaxinn og
það fóru að vakna hjá henni draumar um, að
hún mundi geta skapað friðsælt heimili fyrir
fólk sitt.
Maud komst brátt að þeirri niðurstöðu, að
hún mundi eigi verða send út til að beiðast
ölmusu og sætti sig fljótt við hinar bieyttu
kringumstæður, hún gladdist jafnvel yfir umskift-
unum eins og unglingarnir oft gera. Hún fann
til þess með ánægju, að nú var henni lofað
að starfa miklu meira en áður. í’að var við
hennar hæfi að mega nú ganga um með þerri-
klútinn og þurka af húsgögnunum, þvo upp
borðbúnaðinn og vera við að sjóða matinn og
bera á borð. Við slík störf undi hún sér mæta-
vel og þráði enga aðra betri eða meiri skemt-
un en gera þetta, enda var hún mjög hneigð
fyrir húsleg störf, þótt hún væri alin upp í
kaupstað.
Polly varði öllum tómstundum sínum til að
aðstoða Shawsfjölskylduna við flutninginn og