Nýjar kvöldvökur - 01.04.1942, Side 43

N. Kv.
FRÁ AUSTFJÖRÐUM TIL EYRARBAKKA
89
^ienn og skepnur. Þess eru dæmi, að hest-
ar hafi ærst af sársaukanum og hlaupið í
vatnið. Gegn ófögnuði þessur eru menn
varnarlausir.
Þau komu niður í Laxárdal um hádegis-
blk Þar riðu þau heim að bæ einum, og tók
Vel búin kona á móti þeim, getur frú Th.
Þess í því sambandi, að húsakynni séu
Þetri og fólk betur klætt á Norðurlandi en
Austurlandi. Konan veitti þeim þungar
atölur fyrir að ferðast þannig með bein-
brotið barnið og bauðst til að taka það í
fóstur, er frú Th. spurði, hvað þau ættu af
Því að gera. í augum frú Th. var það sem
^ðri máttarvöld gripu þar fram í og réðu
gerðum þessarar gæðakonu. Hún átti í
börðu stríði við sjálfa sig um, hvað gera
skyldi, og þótti hvorttveggja ábyrgðar-
bluti, að halda áfram með barnið eins og
Pað var á sig komið, og að skiljæþað eftir
1 höndum ókunnugra, sem hún vissi ekki
®lnu sinni, hvort kynnu að fara svo með
6lnbrotið, svo aðbarniðyrðiekki örkumla-
^anneskja. Loks flaug henni í hug að
sPVrja, hvort þess væri kostur, að hún
Veldi þar einnig með barninu, og kvað
0nan það velkomið, og maður hennar
Samþykkti það þegar í stað. Leiddi þá kon-
lrú Th. inn í lítið herbergi með lok-
rekkju, sem. tjölduð var útsaumuðum
f®kkjutjöldum, og sagði, að þar gæti hún
10- Einnig sýndi hún henni grjónahálf-
nnu, sem unnt væri að eftirláta henni,
ng kvað hún nágrannana mundu senda
6nni lömb til slátrunar eftir þörfum og
hún matbúið þetta eftir sinni eigin
u^u- Frú Th. var enn mjög á báðum átt-
le ’ bvort hún ætti að taka þessu vingjarn-
skip höfðinglega boði. Henni ægði að
Ja við mann sinn og börn og búa alein
he 9 aHra ókunnugra. Einkum hraus
súrf11* bugur V1ö því að þurfa að búa í bað-
^j0 uuni innan um allt heimafólkið, er vet-
gen§i í garð. En umhugsunarfresturinn
r stuttur. Samferðafólk hennar rak á eft-
ir henni að taka ákvörðun, og er hún leit-
aði ráða þess, ráðlögðu flestir henni að
halda áfram, þar sem barninu virtist líða
vel, en hins vegar ekki orðið ýkja langt til
Akureyrar. Þá datt frúnni í hug að láta
barnið sjálft ráða og spurði: „Hvort vill
Agata litla heldur, verða hér eftir hjá
mömmu eða halda áfram með pabba?“' En
telpan svaraði: „Agata vill ríða áfram með
pabba“. Þar með var það mál útkljáð. Frú-
in þakkaði guði úrslitin og hrópaði f jörlega
„á bak“, en endurminninguna um hina
höfðinglyndu konu í Laxárdalnum og
mann hennar, hafa þau Thorlaciushjón
geymt með þakklátsömum huga.
Þau héldu nú áfram ferð sinni og riðu
bæði Laxá og Skjálfandafljót, og gistu um
nóttina hjá klausturhaldara nokkrum.
Agötu litlu leið illa um nóttina og fékk hún
hitaveikisköst hvað eftir annað, aftur leið
henni betur næsta dag, nema hún þjáðist
mjög af þorsta. Varð móðir hennar því
harla fegin, er hún við og við fann nokkur
bláber. Undir kveldið sáu þau til Akureyr-
ar af Vaðlaheiðarbrún. Hresstust þau mjög
við að sjá yfir fjörðinn, kaupstaðinn og
skip á höfninni.
Nú héldum við í áttina til kaupstaðar-
ins, segir frú Th„ en við urðum fyrst að
ríða inn með firðinum og inn fyrir fjarðar-
botninn. Undir miðnætti urðu hestarnir
lítt viðráðanlegir. Þeir voru svangir og
þreyttir, en eltu þó uppi hvern grastopp,
sem þeir sáu. Maðurinn minn og klaustur-
haldarinn, sem fylgdi okkur þenna dag,
riðu við hlið mannsins, sem teymdi undir
stúdentinum, til þess að vera til taks, ef
eitthvað bæri út af með barnið. Klyfja-
hestamir, sem voru trossaðir saman, slitu
sig úr lestinni hver af öðrum. Ég reið alltaf
seinust, en þegar ég sá hestana, sem báru
muni okkar, dreifast í allar áttir, stóðst ég
ekki mátið, en stökk af baki, til þess áð
hjálpa fylgdarmanninum til að handsama
þá. Eftir miðnætti reyndist ókleyft að
12