Nýjar kvöldvökur - 01.04.1942, Qupperneq 44

90
FRÁ AUSTFJÖRÐUM TIL EYRARBAKKA
N. Kv
halda hestunum lengur saman, svo að okk-
ur kom saman um að láta þá eiga sig en
hugsa einungis um að komast áfram með
börnin. Undir öllum öðrum kringumstæð-
um hefði mér þótt þetta hið mesta óráð, en
ég sá, að með þessu móti voru fleiri en
ella lausir til að hjálpa börnunum yfir
vatrtið, en við urðum nefnilega að ríða
yfir leirurnar í fjarðarbotninum, til að
stytta okkur leið. Eg reið síðust og fór ekki
út í fyrr en hitt fólkið var komið hér um
bil helming leiðarinnar. Þegar ég var kom-
inn nálægt miðja vegu, hristi hestur minn
sig, en hann var svangur og því lausgirt á
honum. Söðullinn snaraðist og ég hrökk af
baki. Þarna stóð ég í vatninu, sem var hest-
inum í kvið. Ég stóð grafkyrr og steinþegj-
andi þangað til hitt fólkið var komið yfir
um. Ég þorði ekki að hrópa á hjálp, því að
ég hugði, að þá mundu þau halda að ég
væri í hættu stödd, og einhver kynni að
sleppa börnunum og fara að vitja um mig-
Þegar hitt fólkið kom upp á bakkann,
heyri ég, að maðurinn minn spyr: „Hvar
er konan mín?“ „Hérna,“ svaraði ég.
„Hvar?“ „Úti í miðri ánni.“ Hann og
klausturhaldarinn komu þá til mín, og
tókst mér að komast á bak úti í vatninu
með allmiklum erfiðismunum. Þegar yfir
um var komið, var ráðgazt um, hvort við
skyldum leita gistingar á næsta bæ, eða
fara inn í kaupstaðinn, sem ég kaus heldur,
því að ég vissi, að þar myndi sjúka barnið
fá betri hvíld. Loks komum við kl. 3 á
sunnudagsmorgni til Akureyrar.
Á Akureyri dvöldu þau Thorlaciushjón-
in um hálfsmánaðar tíma í húsi sem G.
Ijaupmaður lánaði þeim. Beinbrot Agötu
litlu hafðist vel við, og héldu þáu fyrst, að
þau myndu geta tekið barnið með sér, en
allir kunningjar þeirra réðu þeim frá því.
Enda varð það úr, að H. kaupmaður tók
barnið í fóstur eftir tilmælum Stefáns amt-,
manns Thorarensens. Kom amtmaður til
Akureyrar, til að bjóða þeim sýslumanns-
hjónunum út að Möðruvöllum. Kvað hann
sér hefði verið ánægja að taka barnið sjálf-
ur, svo mikið sem hann ætti Thorlacius-
fólkinu, foreldrum Þórðar sýslumanns, að
þakka, en almennt var talið að bezt væri
að barnið fengi að vera kyrrt á Akureyri.
Frú Th. var mjög ánægð með þessa ráð-
stöfun, því að hún vissi að barnið var í góð-
um höndum. Það fór og svo, að þau sáu
ekki þessa dóttur sína aftur meðan þau
dvöldu á íslandi.
Síðasta kvöldið, er þau dvöldu á Akur-
eyri, héldu þau lítilsháttar gestaboð fyrir
fjölskyldur þær, sem höfðu sýnt þeim vel-
vild og gestrisni. Kom frúnni nú að góðu
haldi dálítið af súkkulaði, sem henni hafði
verið gefið á Eskifirði áður en hún lagði
af stað. Veitti hún gestunum kaffi og
súkkulaði ásamt kökum, er hún bakaði,
en sýslumaður veitti körlum púns og tóbak
í pípur, og leið kvöldið á mjög þægilegan
hátt.
Frá Akureyri fóru þau fyrsta daginn að-
eins að Möðruvöllum í Hörgárdal í heim-
boð Stefáns amtmanns. Var þeim tekið þar
af hinni mestu rausn. Þar lætur frú Th-
þess getið, að Danir geri almennt svo mikl-
ar kröfur til veitinga þar, sem þeir komi á
Islandi, að Islendingar verði að breyta
mjög frá sínum einföldu lifnaðarháttum
til þess að fullnægja kröfum þessum. —
Möðruvellir þóttu henni fagur staður-
Þegar þau lögðu af stað að aflíðandi há-
degi næsta dag, hafði amtmaður látið
leggja söðul frúarinnar á einn hesta sinna,
sem hann gaf henni. Sjálfur fylgdi hann
þeim á leið klæddur einkennisbúningi á'
samt syni sínum og þjóni.
Þórður sýslumaður hafði afráðið að fara
suður Kjöl. Héldu þau því þessu næst til
Skagafjarðar og komu þangað á öðruh1
degi frá því er þau fóru frá Möðruvöllum
I Skagafirði urðu þau veðurteppt einn dag’
því að hellirigning var og Héraðsvötnin 1
foráttu. Þetta var sunnudagur og fóru þalJ