Nýjar kvöldvökur - 15.11.1928, Blaðsíða 12

170
NYJAR KVÖLDVÖKUR
»Jeg hjelt, að þú drykkir aldrei whisky,«
mælti Norvin, sem enn hafði eigi áttað sig
á þeirri breytingu, sem orðin var á vini
hans.
sjeg drekk annars aldrei, jeg þoli það
ekki vegna magans; en vínið gerir mig hug-
aðan sem ljón.«
Donelly kinkaði kolli í viðurkenningar-
skyni. Gætið yðar, að missa ekki jafnvæg-
ið. Munið »að jeg treysti yður.«
Dreux engdist sundur og saman, er hann
kyngdi whiskyinu, en augu hans tindruðu,
þegar hann sfóð upp til að fara.
»Mjer þykir vænt um, að jeg geri verk
mín sæmilega,« mælti hann. »Ef eitthvað
skyldi koma fyrir mig, þá gætið vel að
þessum náunga. Hann hefir ilt í hyggju.«
Pegar hann var faiinn, tróð Donelly upp
í sig til þess, að byrgja niðri í sjer hlát-
urinn.
»Hann hefir ilt í hyggju,« át hann eftir
með hálfkæfðri rödd. »Hvað viltu gefa
mjer?«
»Jeg trúi ekki mínum eigin skilningavit-
um. Bernie sígur á það. Hver er þessi
maður, sem hann eltir?«
»Pað er Joe Poggi, sem á búðina. Hann
er besti ítalski lögreglumaðurinn, sem jeg
á, og jeg sendi hann hingað ef eitthvað
skyldi ske. Konan er konan hans — mjög
falleg! »Fáráðlingur!« Guð sje oss næstur!
Jeg verð að segja Poggi þelta. Jeg verð
að segja honum, að hann sje eltur, annars
gæti skeð, að hann staðnæmdist einhvern
daginn svo skyndilega á götunni, að Bernie
ræki sig í bakið á honum og nefbrotn-
aði.«
Fimtudagskvöldið leið án þess að nokk-
uð sjerstakt bæri við. Donelly setti varð-
menn við Red Wing Club, en ekkert bar
við, sem staðfesti hina leyndardómsfullu
aðvörun. Hálfum mánuði síðar, þegar
þriðja brjefið kom, var hann nærri búinn
að gleyma henni. Virtist honum nú síst
ástæða til að trúa hinum ókunna.
Brjefið hljóðaði þannig:
»Þjer komuð í veg fyrir fyrstu tilraun-
ina að myrða yður, en það verður reynt
að nýju. Pjer verðið skotinn á lögreglu-
stöðinni einhverntíma í næstu viku. Skrif-
borðið yðar er út við gluggann, sem
snýr fram að götunni. Pað munu alt í
einu byrja áflog á götuhorninu ijett hjá
og í gauragangi þeim, sem verður, mun
morðinginn skjófa á yður utan úr myrkr-
inu og komast undan í uppþofinu, er á
eftir fer. Virðið eigi aðvörun þessa að
vettugi, því að öðrum kosti sver jeg yð-
ur, að þjer munuð iðrast þess.
Sá, sem veit.«
Donelly sýndi Blake brjefið og mælti
önuglega:
»Þarna sjerðu! Pað er alveg eins og jeg
sagði! Þeir eru að reyna að hræða mig
burtu!«
»Hvað ætlar þú að gera?«
»í fyrsta lagi ætla jeg að t'lytja skrifborð-
ið, í öðru lagi ætla jeg að reyna að finna
brjefritarann. O.ConelI verður látinn rann-
saka allar pappírsverslanir á morgun til þess
að vita, hvar pappír er seldur með þessu
vatnsmerki. Póststjórnin mun gæta næsta
brjefs og reyna að komast eftir í hvaða
póstkassa brjefið hefir verið lagt.«
»Púheldur þá, að fleiri brjef muni koma
á eftir ?«
»Pað er víst ábyggilegt. Pegar þeir sjá,
að búið er að flytja borðið fiá glugganum,
halda þeir að þeir sjeu á góðum vegi með
að fæla mig burtu, og þeir munu halda á-
fram aðvörunum sínum. Gagnvart sumum
gæti þetta borið árangur.« Lögreglustjór-
inn blótaði hressilega.
»Heldurðu ekki að brjefin sjeu frá Pal-
ozzo-þrjótunum?«
»Nei, enginn þeirra getur skrifað slík
brjef. Pau eru frá La Mafia.«
»Hvernig má það vera, þar sem hinn q-