Nýjar kvöldvökur - 15.11.1928, Síða 18

176
NÝjAR KVÓLDVÖKUR
um fögnuði sá hann að hún eftir þyngd
sinni var tólf dala virði.
— Hjer get jeg þó altaf grætt tvo dali,
hugsaði hann með sjer og flýtti sjer að telja
tíu dali fram á borðið. Verkamaðurinn tók
þá til sín, þakkaði fyrir sig og gekk út með
ánægjusvip.
Rjett á eftir kom annar maður inn til víxl-
arans og spurði:
— Þektuð þjer manninn, sem seldi yður
silfurstöngina?
— Nei, svaraði víxlarinn, jeg hefi aldrei
sjeð hann áður.
— Það er svo, mælti hinn, en jeg þekki
dálítið til hans og veit, að hann er ekki
allur þar sem hann er sjeður. Nú er það
mitt ráð að, þjer rannsakið siifrið, og þykir
mjer ekki ótrúlegt, að þjer munuð komast
að raun um, að það sje ekki svo mikils
virði.
Víxlarinn sagaði nú stöngina sundur,
og sjer til mikillar skelfingar uppgötvaði
hann, að hún var úr blýi að innan, en silfur
aðeins hið ytra.
— Mjer er kunnugt um, hvar þjer getið
náð í refinn, sagði komumaður, og ef þjer
viljið gefa mjer einn dal að launum, skal
jeg vísa yður á hann.
Víxlarinn borgaði strax það sem upp var
setf; og hinn fór með honum á eitt af te-
húsum borgarinnar. Þar sat nú verkamað-
urinn í friði og ró og var að tæma bollann
sinn.
— Þjófurinn þinn! hrópaði víxlarinn, þú
hefir svikið mig og selt rr.jer blý í staðinn
fyrir silfur.
— Ef það er eins og þjer segið, svaraði
verkamaðurinn kurteislega, þá bið jeg marg-
faldlega um afsökun. Jeg hefi ekki haft
tækifæri til að láta rannsaka silfurstöngina,
sem dróðir minn sendi mjer, fanst eigin-
lega heldur engin ástæða lil þess, þar sem
hann eralþektur heiðursmaður, sem ekki vill
vamm sitt vita. En auðvitað tek jeg við slöng
inni aflur og þjer fáið yðar tíu dali.
Hann kallaoi nú á eiganda te-hússins og
bað hann um að vega hina sundursöguðu
stöng; og nú sýndi það sig, að hún vóg
fyrir tólf dali.
— Tólf dalir! hrópaði verkamaðurinn
steinhissa — Það er ómögulegt. Bróðir
minn sendi mjer aðeins fyrir 10 dali, eins
og víxlarinn líka sagði sjálfur, þegar hann
keypti stöngina og borgaði mjer hana með
tíu dölum. Þetta hlýtur því að vera ein
hver önnur stöng, það getur ómögulega
verið mín!
Um þetta þráttuðu þeir nokkra stund. En
málunum lauk svo, að víxlarinn varð að
biðjast afsökunar, og þar að auki varð hann
að punga út með aðra 10 dali, til þess að
komast hjá því að vetða kærður fyrir tilraun
til fjársvika.
En sagan getur ekki um, hvoit hann liafi
látið sjer þetta mótlæti að kenningu verða
í viðskiftum sínum framvegis.
T i 1 athugunar!
Þeir, seni senda riti þessu handrit, eru
vinsamlegast beðr.ir að athuga eftirfarandi:
Öll handrit verða að vera greinilega skrif-
uð og helst ekki nema öðrumegin á blaðið.
Nafn höýundar verður að fylgja þeini — og
sje um þýðingar að rœða — nafn höfundar
og þýðanda, verður ekkert birt nema með
undirrituðu nafni, fangamarki eða gerfinafni
(signatur) höfundar eða þýðanda. Þegar
höfundur cða þýðandi óskar að nota gerfi-
nafn, verður liann þó œfinlega að tilkynm,
útgefanda eða ritstjóra rjett nafn — Hand-
rit, sem ekki eru notuð, verða eigi endur-
send, nema sjerstaklega sje um það beðið.
Útgefandi og ritstjóri bera enga ábyrgð á
aðsendum handritum.
Þorsteinn M.Jónsson.
Fridrik Ásmundsson Brekkan.