Tímarit þjóðfélagsins - 01.01.1916, Blaðsíða 14

14
skjalasafninu. Hann lifir alla skjalaverði. Petta ár
keyptu Englendingar síld af íslendingum, en höfðu
ekki brúk fyrir hana alla og seldu Svfum. Pá klypptu
allir Englendingar keisaraskegg sitt (þ. e. hring-
snúið efrivararskegg) og gerðu sér grankampa, nema
Mr. Ward. En þó varð hann að gera það að lok-
um, því Englendingar hættu að mála djöfulinn með
hornum, en í þeirra stað með keisaraskeggi. Pá
varð Mr. Ward að lúta hinu hugvitssama valdi til
þess að framganga eigi í mynd hins illa og verða
þannig hinu guðelskandi Bretaveldi til hugarang-
urs. En er Pjóðverjar sáu þessa atburði, urðu þeir
ennþá sannfærðari en áður um að sú rétta mynd
kölska væri eins og hún hafði áður verið, þ. e. a. s.
með hornum, því það líktist »bola« fremur öllu
öðru. En Grikkir voru vitrastir. Peir höfðu keisara-
skegg öðrum megin óg horn hinum megin. Yfir-
leitt var álit þjóðanna að þetta málverkahugvit hefði
mikla hernaðarlega þýðingu.
Pá voru alþingiskosningar meiri en nokkurntíma
áður og áflog mikil. f*á var Einar Arnórsson ráð-
herra, og ekki endurkosinn og féll þungt. Mest
voru þau »dekoreruð« Guðmundur og Bríet, og
þótti það taka sig vel út.
Pá gerðu íslendingar verzlunarsamning við Breta,
en ekki fengu menn að vita hvort hann var hald-
inn eða ekki. Sveinn Björnsson var í þann tíð mest-
ur lögspekingur þessa lands, og annaðist hann
samningsgerðina. Pá var Björn Sigurðsson consul
emissus íslendinga í Bretlandi.
Þá var mikið bygt. Ölsöluhús á Siglufirði, Bio í
Vestmanneyjum, konunglegt leikhús í Reykjavík,