Tímarit þjóðfélagsins - 01.01.1916, Blaðsíða 10

10
Rétt í því þykir henni sem hún gangi inneftir
Lækjargötunni, og fram hjá bókaverzlun Sigfúsar
Eymundssonar. Henni verður heldur starsýnt á það
sem þá ber fyrir augu hennar. Ofan úr Stjórnarráði
kemur veltandi heljarmikil áma. Á botninn, sem að
snýr, er letrað með stórum stöfum »D. D. P. A«.
Tunnan staðnæmist niður við Lækjartorgið. Þá sér
hún Hannes koma þar að i sömu svipan. En út úr
þeim enda tunnunnar, sem til norðurs vissi, skríð-
ur maður. Pað er Einar.
»Hvert er ferðinni annars heitið,« spyr Hannes.
»Nú, er ég ekki farinn frá?
»Og líklega ekki svona strax. Ætlið þér ekki að
reyna í Árnessýslunni?«
»Ég veit ekki. Ætli það þýði nokkuð? Gestur er
orðinn á móti mér. Og það er auðséð að okkur
hefir ekki tekist að villa Sjálfstæðismönnum sýn,
jafnvel þótt við reyndum að helga okkur nafnið.
Finst yður þó ekki að við hafa gert það, sem hægt
var?«
»Pað getur nú verið. En í raun og veru var ekki
við að búast að betur tækist. Pið voruð búnir að
binda ykkur ofmikið með því að hæla Sig. Eggerz
þegar hann kom af ríkisráðsfundinum 1914.«
»Já, það var heimskan. En nú takið þið við völd-
unum fyrir bragðið, Heimastjórnarmenn. Og það
ættu þið að sjá við okkur í einhverju, eða að
minnsta kosti mig.«
»Pá kóma dagar og þá koma ráð.
„Ég ætla að sjá hvað setur,
hvort sjóðandi straumiðufall
eða brjóstþrekinn klár hefir betur.“«
l