Tímarit þjóðfélagsins - 01.01.1916, Blaðsíða 21

JDularfull oifneskja.
Ég er í eðli mínu, eins og autoriseruðum ritstjórum er
títt, fyrir náttúrunnar tilskikkelsi yfirfyltur með góðar Ideur,
og ekki sízt þessar glanspóleruðu, borðalögðu fix! fix! Oft
hefir mér vitrast margt fantasiskt og sér í lagi umþenftingar-
vert í svefni, helzt á vorin um sauðburðinn; eru það þessi
karakterisku normölu Fænomen, sem fyrir ofvita bera í lif-
anda svefni. Vildi ég gjarnan stytta fólki stundir, þ. e. a. s.
þeim sem líður illa, með því að forklára þeim einn lítinn
draum, sem mig'dreymdi í vor.
Ég þóttist heima staddur úti. Sá ég hvar heimskulega stór
maður hraðfetaði eftir götunni til mín. Er hann nálægðist
mig, sagði hann si sona: »Komdu með mér, ég ætla að sýna
þér það, sem þér er nauðsynlegt að vita.« Ég fór með ris-
anum. Ég þurfti að stíga þrjú skref meðan hann steig eitt.
Mér lá við að þreytast. Eftir stutta stund þótti mér við vera
komnir í stóran dal. Ég sá þar 6 bæi, og sérdeilislega marga
menn á hverjum.
»Hvaða bæir og mannfjöldi er þetta?« sagði ég.
»Það er nú það, sem ég ætlaði að sýna þér,« sagði hann.
»Mennirnir sem ætla sér að verða í kjöri við landskosning-
arnar eru þarna á bæjunum að halda fundi og raða sér nið-
ur á listana. Og listarnir verða kendir við bæina.«
»Hvað heita bæirnir?« spurði ég, og útskýrði hann það
fyrir mér. Sá 1. hét Alviðra, 2. Bráðræði, 3. Cartago, 4.
Draflakot, 5. Eyði og 6. FIói. — »Merkilegt er að tarna,«
sagði ég. »En getur þú ekki, vísdómslega útrústaði, mikli
maður, gefið mér undirvísun um frá hvaða bæ nú hver stjórn-
málaflokkur fyrir sig er?«
»Það færð þú að vita seinna,< sagði hann, og hvarf um
leið,