Sumargjöf - 01.01.1908, Side 13

Sumargjöf.
9
„Syngi, syngi, svanir mínir“.
— Brot. —
„Einu sinni var kóngur og drotning .
Hringur kóngur í höllu sat
— halið í ijarska söng —
fagur var svipur, en fölvað hár,
— fræg var æíin og löng.
Hringur kóngur hlustaði rór
— haíið í íjarska söng —
Unað hafði ’ann í æsku bezt
við ægis fangbrögð ströng.
Hugurinn bar hann um hundrað djúp
— hafið um afrek söng —
alstaðar fékk hann sigur og sæmd
í syngjandi spjótaþröng.
Kongsdóttur hann í hlekkjum fann
— hafið um miskunn söng —
gaf henni frelsi, föðurland
og feðranna merki á stöng.
Hringur þaðan með hetjum bjóst
— hafið í fjarska söng —
höllin austræn með vori varð
víkingum leið og þröng.
Drotningin sat i hásal liljóð
— hafið um skilnað söng —
Hringur gekk inn á hennar fund,
hlumdu við bogagöng.