Sumargjöf - 01.01.1908, Side 70

06
Sumargjöf.
Nokkur kvæði.
Landið hverfur.
Sjá hafið logar! — Himinsglóð
á hægum öldum glitrar,
og yzt í fjarska bál og blóð
á björtum jöklum titrar.
Þar gnæfir hátt in liljóða strönd
í himinbjarmans straumum,
sem hylli upp í undralönd
frá æsku minnar draumum.
En sólin slíðrar bálsins brand,
með brosi kveður geiminn.
Far vel mitt kæra föðurland,
nú flj7g jeg út í heiminn!
Eg horfi fram — þar hrynur sær
svo hreinn og eilífvíður.
Þar speglast stilt og stolt og skær
sú stjarna, sem mín bíður.
Bak við ha.fið —
Auðn og myrkur! — Aldan stynur
ömurleg við kaldan sand.
Bak við liafið, bak við liafið
bíður fagurt draumaland.
Og hann sigldi út á hafið,
ólmur vindur þandi voð.