Blanda - 01.01.1928, Qupperneq 37

3i
skrafaöi viö þær, eins og maöur viö mann1). Síöau
reif hann sig úr öllum fötum ofan aö mitti, og síö-
ast úr nærskyrtunni, kastaöi henni fram á pall og
kvaö hana morgráa af lús. Engin fannst þó lúsin
í henni. Klæddist hann þá aptur og tók poka sinn,
og upp úr honum ýmsar skruddur á dönsku og
gömul kvæöi skrifuö, og fór aö lesa afa mínum,
sem var mikill bókavinur. Gaf hann svo afa mín-
um eina bók danska meö ágripi af sögum Dana
og Noregskonunga frá Ragnari loöbrók til Krist-
jáns 4. o. fl.“
Magnús var 3—4 nætur á Þorgerðarstööum, og'
hélt síðan út í Vallanes.
Síðast kom Magnús í Fljótsdal 1846. „Þaö var
um vortíma á sauðburði, og voru vötn öll mikil,“
segir Pétur Sveinsson. Þá var Pétur kominn að
Bessastööum til föður sins. „Magnús kom þar á
uppleið, þvi að hann fór ætíð upp Héraðið vestan-
vert og út aptur austanvert“, segir Pétur. „Hann
stóð viö stund úr degi hjá föður rnínum, aö segja
honum ýmsar fréttir. Meöal annars sagöi hann
honum, að hann mundi eiga eptir aö drukkna í Gilsá
fyrir utan Hrafnkelsstaöi, en vissi ekki, hvenær
það mundi verða. Faðir minn sagði, aö þaö mundi
þó ekki verða, því hann vissi ekki til, að nokkur
maður heföi í henni drukknað.“ Svo fór Magnús
ferða sinna upp dal, allt i Þorgerðarstaði.
Eptir rúma viku kom gamli Einar Einarsson á
Hrafnkelsstöðum með hest Magnúsar yfir í Bessa-
staði til föður míns, sem þá var hreppstjóri og
1) Magnús hafði lengi þessar tíkur sér til gamans og
hafði ]iær opt i kápuvösum sínum. Þær voru af mjög smáu
hundakyni erlendu. Var hann svo kallaður T i k a r -
M a n g i, a'ð minnsta kosti á tímabili.