Blanda - 01.01.1928, Síða 258

Séra Hallgrímur Thorlacius
í Miklagarði (£. 1760 f 1846).
[Ýmsar sagnir um hann, skrásettar 1887 af Þorsteini Þor-
steinssyni á Upsum, þá í Glæsibæ (f. 1825, t í Winnipeg
1912) í handritasafni bókmentafélagsins nr. 475 4to í Lbs.]
Séra Hallgrímttr Thorlacius var búmaöur góður og
fjáraflamaður mikill, og þótti fjárglöggur framan af
æfi sinni, og mátti telja hann ríkan. Hann leit sjálf-
ur eptir hvívetna á heimili sínu, og það smásmuglega.
Hann var af sumum kallaður: Bóndinn í Miklagaröi,
og það stundum af ættingjum og erfingjum hans.
Klerkur var hann vart i meðallagi, og var opt hent
gaman að ræðum hans, en eg heyrði menn segja, sem
heyrðu ræður hans, að þær væru margar óaðfinnan-
legar með trúaðartrausti til guðs, en miður vand-
aöar að orðfæri og búningi og stundum með óheppi-
legum orðatiltækjum, sem og t. d. þetta, sem einu
sinni var í stólræðu: „Dauðinn er kallaður dauði,
hann má eins vel heita Bleikur, þvi hann gerir mann
bleikan“. Þá sögðu gárungarnir, að prestur hefði
prédikað af bleika klárnum. Þessu likt var margt tínt
til, og borið manna á milli. Því var það, er séra
Hallgrímur prófastur á Hrafnagili, sonur hans, og
þeir bræður séra Hallgrímur og séra Einar í Saurbæ
og séra Jörgen Kröyer, dótturmaður séra Hallgrims
gamla, skiptu búi hans milli sín, og þá kom fyrir