Blanda - 01.01.1928, Síða 376

37°
um og 10 dögum sí'Öar fannst pilturinn af 2 selráSs-
konum, sem úr svokölluðu Austaraseli vildu ganga
einn morgun í hvannstóÖ. Lá líkami hans þar á slétt-
um söndum á leiÖ þeirra, aldeilis óskaddaður og svo
á aÖ líta sem nær nýdauður væri, en nær við honum
var snert voru ei utan beinin tóm innanundir skinn-
inu ; hans önnur hönd lá undir kinninni, en hina hafði
hann frá sér rétt. Lágu þar hjá skór hans, sem upp
að vörpurn gengnir voru, ásamt sokkunum að neðan,
hvað ei var að undra, þar hann yfir hraun og klung-
ur svo langan veg gengið hafði1), sem ótrúlega fjar-
lægur var öllu því plássi, er hans hafði áður í leitað
verið. Hans bein voru jörðuð að Skútustaðakirkju
2. Julii 1731.“
Skýrslur um Mývatnselda eru í Safni til s. ísl.
IV, 385—411.
1) Samkvæmt bréfi frá séra Þorsteini prófasti Ketils-
syni á Hrafnagili 13. sept. 1729, sem birt er ágrip af í Hítar-
dalsannál, segir, aS drengsins hafi veriS leitaS 3 vikur
árangurslaust, en fundizt hafi aS eins spor hans í sandi á
öræfum og 3 álnir í millum þeirra, þó minna, þá seinast
sáust, hefSi hann hlaupiS yfir þær eldgjár, sem enginn
heilvita maSur vogaSi sér. Eflaust er þessi frásögn séra
Þorsteins til muna ýkt, þvi aS ekki er þessa getiS í þess-
ari skýrslu séra Sæmundar. — (H. Þ.).