Eimreiðin - 01.01.1947, Qupperneq 71

eimreiðin
VIÐDVÖL Á SEYÐISFIRÐI SUMARIÐ 1859
51
ir . Uni ^ara um einstígi og f jallaskörð, þar sem varla virtist fært
^ 48m’ ríðancli mönnum.
- j.. gllr en Seugið var til morgunverðar, syntum við dr. Mackinlay
lnum, og reyndist sjórinn þarna miklu heitari en við bjugg-
■j. . 1 V1^‘ ^ sancfleika sagt var liann talsvert ldýrri en vatnið í
vi/lla^, þegar við syntum þar síðast. Því næst borðuðum
Ui' . 11<)rglluverð með lir. Henderson, sem tók mjög alúðlega á
SVq . °kkur- Skipið var orðið nokkrum dögum á eftir áætlun,
'ami \ ar farinn að örvænta um að það myndi koma, kveið
„ i rla au dvelja liér yfir veturinn og gerði sér allskonar
Écr lU tn^lnni- -^u hafði þetta breytzt, og allt lék í lyndi.
Hiik' v'11^ llle^ta óita af harðfiski, sem Islendingar borða
gJ-g ’ e^a Hkt °g við brauð. Svo bragðaði ég einnig í fyrsta og
||r Slnn ,,snaps“, sem Dönum þykir afskaplega góður drykk-
j_fttd Var ókast því sem „gin“ væri blandað kirsiberjavatni
]ly . reunum. Annars var morgunverðurinn ágætur, og skorti
1 a’ a^ maður væri boðinn velkominn, né á kjöt, fisk, bjór,
livork’111'^^ svart^ertt rúgbrauð, svo að þetta var í rauninni
san bl ls^enz^ur’ danskur né skozkur morgunverður, lieldur
Iipc dll<' llr Þetm öllum þremur, og átti það vel við undir
Aam kringumstæðum.
g... 10rgUUverði loknurn gengum við út í búðina, þar sem var
mikiðU fdlllVara °S matvara af ýmsu tæi. 1 einu liorninu stóð
of d ^öskum nieð álímdum miðum, en á þeim stóð „essence
s°u ]0f g-1 °^/na óamingjan vita, livað það átti að þýða. Hender-
fillllst . 11 lller a® skoða nokkur sýnishorn af silfurbergi, sem
firði 1 , eSSllni sióðum, eða nanar tiltekið í fjalli einu í Reyðar-
stærri .Um ^ l)usuud fet yfir sjávarmál. — Fátítt er, að
skyggðir m UalSt 611 noicitrir þumlungar í þvermál. Vel
Hender Storir silfurbergsniolar eru sjaldgæfir og dýrir.
uin ei,t ^ ^,dt mer faiiegan, stóran hálfgegnsæan mola, sem vó
® i^ilft pund, og nokkra kufunga.
ebini r j ,'U",1Í ilans’ i)r- Jakobsson, sem var Islendingur, gaf mér
°g hálf Fa 118Un^a’ mer til skemmtunar. Hann var á fyrsta ári
kassa tailllnn- Ég kallaði hann Óðin og setti bann í gamlan
°g þar ^ lla®r mer í- Svo bjó ég til rimlaburð á kassann,
sióf,.-*. lr krumma ætluð vist, að minnsta kosti á nóttinni, unz
Jolerðinni ]yki.