Eimreiðin - 01.01.1952, Side 19

EIMREIÐIN
FORSETI ÍSLANDS LÁTINN
7
vegna íiurmennsku hans. líurmennska
eða göfgi er ekki háð siéii eða siöðu.
liurmennska umvefur þá, sem henni eru
gæddir, án iilliis iil þess hvorí siaða
þeirra i lifinu er há eða lág. Hún var
ekki í hárri siöðu hún Álfhildur í sög-
unni hans Einars Kvaran, Sálin vaknar.
En hvar hefur iiurmennskunni verið lýsi
á sannari og fegurri háíi í íslenzkum
bókmennium en i kaflanum „Glamp-
inn" í þeirri bók? Mér viianlega hvergi.
Það var þessi glampi göfginnar, sem
gerði Svein Björnsson að ásimög is-
lenzku þjóðarinnar, svo að hans er nú
sári saknað jafni af háum sem lágum.
Með hugarfari þjónsins hóf hann siarf
siii sem fyrsii forseii Islands. Og siarf
hans varð ósliiin þjónusia fyrir land og
Þjóð.
Siðusíu árin, sem Sveinn Björnsson
lifði, urðu honum þjáningariími. Þrá-
láiur sjúkdómur sóiii hann heim. Ofi
gekk hann sárveikur að siarfi. Með karl-
uaennsku og einbeiiini hugðisi hann
Yfirsiíga sjúkdóm sinn. Honum fannsi
hann ekki mega vera að því að liggja
veikur. Á síðasiliðnu hausii fór hann í
heimsókn iil Norðurlands, sárþjáður af
sjúkleika sínum, en ákveðinn í að fylgja
seiiri áæilun, hugdjarfur og með gam-