Ægir - 01.09.1915, Blaðsíða 1

Nr. 9.
R.
AGS ÍSLANDS
ÆG
MÁNAÐARRIT FISKIFJEL
Reykjavik. September 1915.
8. á
Umsjónarmannsstarfið við
Reykjavíkurhöfn.
Fyrir skömmu var umsjónarmanns-
starfið við Reykjavíkurhöfn veitt snikkara
Guðmundi Jakobssyni, en auk hans sóttu
3 skipstjórar, og meðal þeirra Þorst. Júlí-
us Sveinsson leiðsögumaður á »Islands
Falk«, sem öllum hér er að góðu kunn-
ur, og sem ílestir hér dæmdu sjálfsagðan
til þessa starfs. En svona fór og siðan
veitingin fór íram hefir mikið verið rit-
að í blöðin um hana, og ber þeim öll-
um saman, er rita, að Guðmundur Jak-
ohsson sje sá maðurinn, sem síst hefði
átt að koma til greina, og furða margir
s*g á, að hann sje ekki fyrir löngu hú-
inn að segja af sjer, þar sem hann hlýt-
ur að finna örðugleika þá, sem fylgja því
að vinna í óþökk bæjarfjelagsins. Þeir
sem sóttu um starfið vissu ekkert og vita
ekkert um hvað þeir eru að sækja, það
veit enginn enn þá, hvernig því verki
verður best hagað, væri svo, þá mundi
erindisbrjef að öllum líkindum hata ver-
ið lagt frarn, og umsækjendum sýnt það
og þeir spurðir, hvort þeir gæta fullnægt
ákvæðunum, og þar eð starfið er mikið
°g getur orðið margbrotið, hefði ekkert
átt að vera því til fyrirstöðu, að þeir,
sem álitu sig hæfa, væru látnir svara
hvernig þeir helzt mundu framkvæma
ákvæði erindisbrjefsins; að veita slíkt út
í loftið er fásinna.
Sá maður, sem slíkan starfa fær og er
trúað fyrir, verður að muna eftir því, að
við höfnina mætir hann fyrir bæjarfje-
lagið og framkoma hans verðnr að vera
jöfn þeirri, sem skipstjórar eru vanir að
mæta erlendis. Hann þarf ekki að vera
svo snjall i málum, sem alment er álit-
ið, en hann verður að kunna, í það
minnsta öll heiti á skipsreiða og köðl-
um og öllu er skipi fylgir, á ensku. Fá
skip nrunu konra hingað, hverrar þjóð-
ar sem eru, að undanskildunr frönsku
botnvörpuskipununr, að skipstjórar þeirra
ekki þekki þau heiti, að hann þekki
þennan llokk dönskunnar er sjálfsagt;
þar eru 3 flugur i einu höggi, danska.
norska og svenska. Til góðrar samvinnu
við erlenda skipstjóra er þelta eitt hið
nauðsynlegasta slarfmu áhærandi, því
fari svo, að hann gefi skipstjórum skip-
anir, að flytja eða festa skipunr, þá verða
þær sldpanir að vera ábyggilegar og rjett-
ar, frambornar á sjómannavísu, sje
ekki svo, og skipstjórar kornist að þvi,
að þeir eiga við mann, sem ekkert kann
eða vit hefur á hlutunum, þá verða þeir
að haga sjer eins og þeinr þykir best og
þá eru þeir orðnir unrsjónarmenn hafn-
arinnar í stað þess sem, veitinguna hefur
og öll reglugjörðin þýðingarlaus. Fákunn-
átta umsjónarmannsins í þessu atriði get-
ur haft hinar verstu aíleiðingar fyrir bæ-