Ægir - 01.11.1917, Qupperneq 9

ÆGIR
1G1
kunni saltfisksverkun, til þess að kenna
Eyfirðingum að verka fiskínn. Því næst
flutti hann salt til Norður- og Austur-
lands og seldi með miklu vægara verði
en áður þektist. Hann lét reisa »salthús«
víða um Norður- og Austurlaud, svo
menn' ættu hægt með að ná saltinu og
svo gaf hann ágætt verð fyrir fiskinn.
Brá svo skjótt við, að árin 1880 voru
flutt út frá Norðurlandi 2700 skippund
af saltfiski og árið 1883 5450 skippund.
Liggur það i augum uppi hversu farsælt
þetta verk var.
Lvsi var ein aðalútflutningsvaran um
þessar mundir, þvi að hákarlaveiðar voru
þá mjög stundaðar við Eyjafjörð. En ail-
ar aðferðir við bræðsluna voru mjög ó-
fullkomnar og varan þess vegna slæm,
minni en ella hefði verið og i lágu verði.
Með miklum kostuaði, við spott og
hlátur kaupmanna, við vantrú félags-
manna, kom Tryggvi á stað gufubræðslu
á lýsi. Ivaupmenn hlógu stutta stund og
félagsmnnn sldftu fljótt skapi, því að
nýja aðferðin hafði stórkostlega yfirburði
yfir hina gömlu. Varan varð bæði meiri
og miklu hetri og steig mjög í verði.
Komst hún skjótt í álit á erlendum
markaði og hlaut hæstu verðlaun á sýn-
ingum í Kaupmannahöfn og i Edinborg.
Það var því ekki einungis að verzlun-
in batnaði, heldur hratt Tryggvi hinum
mestu þarfamálum i framkvæmd um
vezlun á kaupstjóraárum sinum, kom
nýjum vörnm á markað og stuðlaði að
vöruvöndun. Verður hér þó minzt af
þvi talið sem hann kom í framkvæmd.
— En vegur Tryggva (iunnarssonar var
á þessum árum meiri en nokkurs manns
annars á öllu Norður- og Austurlandi,
hann var átrúnaðargoð manna um allar
þær sveitir og að fylstu maklegleikum.
Þingsæti hefði hann t. d. átt vist í öll-
um þeim sýslum, hver sem í boði var á
móti.
Manndómsárin var Tryggvi Gunnars-
son i þjónnstu Gránufélagsins, frá 1871
til 1893. Enginn íslendingur hefir verið
trúrri þjónn i verzlunarstjórastöðu og
ráðvandari. Þótt ekkert sé litið á fram-
kvæmdirnar, þá er Tryggvi Gunnarsson
af því einu leyti meðal hinna ágætuslu
og fágætustu þjóna.
Smiðurinn.
»Mín mesta skemtun var búskapur og
smiðar«, segir Tryggvi í æfisögubroti
sínu 1888, þess vegna sá hann eftir að
verða kaupstjóri Gránnfélagsins. En hann
hafði svo mikla ánægju og áhuga á
smiði að hann lagði það aldrei á hill-
una.
Tryggvi Gunnarsson hefir verið með
afbrigðum náttúruhagur, verkhygginn og
jafnvel hugvitsmaður. Smíðarnar urðu
honum ekki annað en aukastarf, en það
sem hann afkastaði á því sviði er engu
að síður svo mikið að íurðu gegnir og
væri sá ekki kallaður meðalmaður sem
hefði haft þau störf að aðalstarfi.
Árin áður en hann fór að búa voru
smiðarnar aðalstarfið og árin sem hann
var bóndi, annað aðalstarfið. Hann hafði
þá löngum marga sveina í smíðanámi á
Hallgilsstöðum og viðaraðdrættirnir voru
þá ekkert smáræði. Á vetrum var smíð-
að alt sem að gagni mátti verða, en
mestu verkin úm þessar mundir voru
kirkjusmíði og skipasmíði.
Tryggvi smíðaði kirkju i Laufási og
Hálsi i Fnjóskadal og gerði sjálfur teikn-
ingarnar. Mikið orð fór af því hversu
fljótt og vel hann leysti smíðið af hendi
og eru húsin bæði hin prýðilegustu.
Skipasmiði stundaði hann og allmikið.
Var það verk frægast, er hann keypti