Ægir - 01.01.1918, Blaðsíða 14

8
ÆGIft
liggja í Landsbankanum, en bóldn
hjá sýslumanni. Er stjórn deildar-
innar falið að athuga þettað og
koma sjóðsstofnuninni í framkvæmd.
Grindavík 3. desember 1971.
B. Magnússon. Dagbj. Einarsson.
Gisli Haíliðasou. Einar Guðmundsson.
Guðm. Benónýsson. Þorv. Klemensson.
Einar G. Einarsson.
Hinn 5. des. var ég lcominn á heim-
eið til Voga, var það meining mín að
ná saman fundi í deildinni þar og fór
ég því til formanns að heyra undir-
tektir hans og kom okkur saman um,
að þar sem fá nauðsynjamál væru á
dagskrá í deildinni og afarerfitt að ná
saman mönnum í strjálbygðu bygðarlagi,
þá kaus hann heldur að mega kalla til
mín þegar fundur yrði haldinn næst.
Fór ég þvi daginn eftir rakleiðis til
Reykjavikur; var það meiningin að
halda svo austur yfir fjall, til deildanna
þar, en sökum illviðra og erfiðra sam-
gangna var því frestað fyrst um sinn.
Eins og sjá má af ofangreindu, er það
æði mikill starfi, sem liggur fyrir þess-
um deildum, og þó ekki nema lítill
hluli af þvi, sem laga þarf í hverri veiði-
stöð, sem tekið var til meðferðar, en
mín húgmynd var að hafa aðeins fá
mál til meðferðar i einu í hverri deild,
en heldur koma þeinaj'fáu málum til
fullra framkvæmda ef liægt væri.
Að siðustu þakka ég deildunum fyrir
hinar hlýju viðtökur sem mér voru
veittar og vona að oltkur auðnist að
koma ýmsu fleiru í betra horf en nú
er, þegar vandræðatímum þeim, sem nú
standa yfir linnir.
Mun ég í næsta blaði nánar skýra á-
stæður fyrir tillögum þessum fyrir les-
endum Ægis.
Porsl. Júl. Sveinsson.
(Nokkrar atliugasemdir um nöfn).
Það er ekki langt síðan að vér Islend-
ingar vorum ekki meiri menn en það,
að vér áttum ekkert skip í förum, hvorki
milli liafna heima fyrir, né á milli landa;
svo að segja allar vorar fleytur voru
fiskískip, aðallega smíðaðar til fiskiveiða,
enda þótt þær væru stundum brúkaðar
til ýmissa ílutninga. Þeir sem á sjóinn
fóru, voru þvi í raun og veru fiskimenn,
þvi að sjóferðirnar voru langflestar til
fiskjar, en þó voru þeir (og eru) alla-
jafnan nefndir sjómenn, vegna þess að
fiskimenn liljóta ætíð að vera sjómenn
(o: kunna að fara um sjóinn) og vegna
þess að það voru (og eru tíðum enn)
sömu mennirnir, sem fóru (og fara enn)
á sjóinn hvort heldur til fiskjar eða
flutninga. Nafnið fiskimaður heyrðist
lítið, nema i merkingunni fiskinn mað-
ur (t. d. góður fiskimaður)1).
Nú er öldin önnur og mikið breytt
frá þvi sem var fyrir 2—3 tugum ára. Nú
eigum vér þegar allmörg skip sem ein-
göngu eru höfð til ílutninga, bæði kaup-
för og farþegaskip, skip sem eru í för-
um milli landa og þeim fjölgar óðum.
Á þessum skipum eru nú allmargir menn
og eru þeir sjómenn ekki síður en hinir,
sem fara á sjó til fiskiveiða, enda er
þeirn af öllum almenningi slegið saman
i flokk með hinum og gefið sama nafn-
ið, og er ekkert í sjálfu sér að því að
finna, því að hér má segja, að sé um
eina stétt manna að ræða, sjómanna-
stéttina, sem hefir ýmislegt sameiginlegt,
1) í tninni sveit heyröist nafnið sjómaður
sjaldan, nema þegar um vermenn úr sveitinni
var að ræða, og svo mun hafa verið á Suður-
landi yíirleilt; þeir voru nefndir sjómenn til
aðgreiningar frá heimamönnum.