Ægir - 01.01.1918, Blaðsíða 23

ÆGIR
á afla sjós og yrking landa
athugull um manndóms spor,
flesta studdi framsókn, þor.
Náttúran bar námið hærra,
nytsemd verka gat sér stærra
framþróunar frelsis vor.
Rjóðar sinnar þörf að vilja
þótti’ hann flestum betur skilja;
einnig margt sem örlög hylja
inst við jökul fram við sjá
leysa vildi ’ann læðing frá.
Hafði Sveins og Haralds kosti,
hættunum að jafnan brosti;
hóf sitt mál og' hlýddi á.
Hann var þessi mikli maður
1 máli hreinn og viðmóts glaður,
heljumaki háaldraður,
hærra flestum merkið bar,
frægur hvar í fylking var.
Átti það sem ýmsir leita,
óðöl jafnt til fjarri sveíta
i hugum manna hér og þar.
Mældi’ ann ekki mót við tíma,
mat og værðir lét hann rýma
fyrir því sem þurfti’ að síma,
»það var alt til skemtunar
honum«, sem að hugur bar;
svo er það með þá sem finna
þóknun í að glæða’ og tvinna
óhlutdrægni’ í aldarfar
Hvort sem var til frama og fræða,
foldina með rækt að ldæða,
málleysingjum miðla’ og græða,
mannvirkjum að ryðja braut,
Trj'ggvi vann, en líminn naut.
Hann var einn af hinum fáu
er hugði jafnt að stóru og smáu,
hjarta og vilja höndin laut.
Hógvirkur við halta og' snauða,
hagvirkur að lifga dauðn,
17
fljótvirkur að íylla ið auða,
frjálsvirkur um þjóðarhag,
stórvirkur um stétta brag.
Fordyldarlaust hóf og hylli
hlutfallanna náði milli:
samróma við sérhvert lag.
Vík svo heill frá starfi og striði;
stendur nafn þilt Sögu prýði
óflekkað hjá lands vors lýði,
Ijós á vegum smælingjans,
fyrirmynd hvers félags bands.
Þú vanst dagsverk þitt með sóma,
þiggur hvíld á meðal blóma,
aldavinur lsalands.
Þorsteinn R. Jónsson
á Grnnd.
Reglugjörö
fyrir
Bátaábyrgðarfélag Vestmanriaeyia.
1. gr.
Hverjum mólorbát, sem í ábyrgð er
tekinn, skal fylgja i sjóferð hverja:
Traustur og góður seglbúnaður og
stýri, 2 stýrissveifar eða föst járnsveif, 4
árar með ræðum, 1 krókstjaki, 2 dælur
og 3 skjólur. Enn fremur akkeri, 6
faðma langur »forhlaupari« (keðja eða
virstrengur), 50 faðma leguslrengur hæfi-
lega sterkur, drifakkeri, áreiðanlegur
áttaviti, hin lögboðnu Ijósker, þokuhorn
og fáni.
Þeim bátum, sem hafa legustreng úr
járni, hvort heldur er keðja eða vír,
skal enn fremur fylgja að minsta lcosli
20 faðma langur, hæfilega sterkur, drátt-
arstrengur úr manilla.
Til vélarinnar og bjargráða skal í sjó-
ferð liverja með hafa minst 25 potta af