Ægir - 01.09.1930, Blaðsíða 5

ÆGIR
191
Uanmarks Fiskeri og Havundersögelser)
°g fleiri þjóðir haft með höndum mjög
yfirgripsmiklar rannsóknir að því er
snertir hafið kringum Island, og megum
við vera þeim þakklátir fyrir, en hér er
um svo mikið starf að ræða að það út-
heimtir miklu meira fé of krafta en enn
þá hefir verið til þess varið, og er ekki
að búast víð að á næstu árum verði
mikið klárað af því, sem ógert er á þessu
sviði þó að einn maður verði settur í
Það óskiptur, svo mikið er hér eftir ógert.
Að vísu er búist við að Danir haldi
afram rannsókn sinni hér við land eftir
sem áður, og er þvi tryggð samvinna
millj þessa starfsmanns Fiskifélagsins og
þeirra rannsókna, enda má búast við að
Unnið verði í Danmörku úr ýmsum þeim
rannsóknum, sem hann kann að gera
hér heima, enda erum við vel settir
meðan að professors Joh. Shmidts, hins
h'æga danska fiskifræðings nýtur við, er
hefir með höndum yfirstjórn fiskirann-
sðknanna dönsku, og hefir margoft sýnt
það áður að hann er Islendingum vel-
^fjaður og hefir haft mikinn áhuga fyr-
lr fiskirannsóknum hér við land.
hiskifélagið gengur því hér inn á nýja
hraut, þar sem það fer að íaka að sér
sJálfstæðar vísindarannsóknir á hafinu
Vlð Island, en þetta má ekki skoða nema
sem litilfjörlega byrjun, því framtíð fiski-
Veiðanna, hér eins og annarstaðar, hlýt-
Ur að verða sú, að þær séu byggðar
a visindalegum grundvelli, og þau lög-
^ál, sem liggja til grundvallar fyrir göngu
°8 tilveru fiskanna og fæðu þeirra,
Verði öllum þeim kunn, sem atvinnu þá
sfanda og lifsuppeldi sitt hafa af fiski-
Veiðunum, með þvi að veita fiskimönn-
UQnm þá fræðslu og þekkingu, veitist
,m haegara að greina á milli þess sem
Veit til framfara á sviði atvinnu vetarins
o gamalla hindurvitna, sem óhjákvæmi-
lega hljóta að gera vart við sig er stórar
umbreytingar eiga sér stað eða miklar
sveiflur er á göngu fiskanna eða fram-
leiðslunnar, en lögmálið, sem stjórn-
ar óþekkt. Hver skyldi t. d. geta reiknað
með tölum það tjón, sem þjóðin og ein-
staklingarnir hafa orðið fyrir og verða
enn þá af völdum ýmsra laga og fiski-
veiðasamþykkta, sem hamla eðlilegri
framþróun atvinnuvegarins, draga úr
framfaraviðleilninni og halda þeim at-
hafnamönnum niðri, sem brjóta vilja ís-
inn og ganga nýjar leiðir á sviði fiski-
veiðanna, af því að fjöldinn er ekki bú-
inn að sjá leiðina, eða búinn að fá fulla
sönnun fyrir að það sé til þjóðþrifa. T.
d sá ég það nýlega að því var haldið
fram að banna bæri að nota ferska síld
til beitu á sumum stöðum á landinu fyrr
en svo áliðið væri að frosna síldin væri
uppgengin, eða svo mikið væri orðið um
nýju síldina, að allir gætu veitt sér hana
á ódýran hátt. í öðrum stað sá ég það
fordæmt að h.f. »Kveldúlfur« hefði gert
tilraun með að flytja frosinn fisk fersk-
an til Miðjarðarhafslandanna, af því að
þær þjóðir er þar búa keyptu mest af
okkar saltfiski og mundu því hætta því
af því að þeim þætti ferski fiskurinn betri,
eins og það væri verra fyrir okkur að
geta losnað við fiskinn ferskan, heldur
en að liggja með hann í salti 6—12 mán-
uði og verða þá að selja hann fyrir verð,
sem oft ekki samsvarar framleiðslu-
kostnaði.
Þá hefur Fiskifélagið ennfremur und-
anfarandi, styrkt einn íslending, Fórð
Þorbjarnarson frá Bíldudal, til náms við
Dalhousie háskóla í Halifax, sem er eini
háskóli i heimi, sem veitir fullkomna
»tekniska« fræðslu á sviði fiskveiðanna,
og þess iðnaðar er stendur í sambandi
við þær og er það fyrirfram tryggt að
þessi maður að náminu loknu — sem