Ægir - 01.09.1930, Blaðsíða 9

ÆGIft
195
Fiskiðnaður.
Stúdent Póröur Porbjarnarson frá Bíldudal,
sem er styrkþegi Fiskifélags íslands og stund-
ar nám við Dalhousie-háskólann í Halifax í
Nova Scotia, Canada, og hefir fiskiðnað að
aðal-námsgrein, hefir í bréfi til Fiskifélagsins
dags. 15. júní sl., skýrt frá eftirfylgjandi:
»Ég gat þess í síðasta bréíi mínu til
Fiskifélagsins, að ég hefði atvinnu bjá
fiskverkunarfélagi í Halifax yfir sumar-
mánuðina. Ég hefi farið úr einni deild
verksmiðjunnar í aðra og dvalið eina
eða tvær vikur í hverri. Er svo til stillt,
að þegar sumarfríið er á enda, hefi ég
Unnið að flestu eða öllu, sem félagið
hefir á starfsskrá sinni. Sem stendur vinn
ég í brinel)-ivysti verksmiðjunnar; notuð
er hin svokallaða Nordic aðferð. Fiskur-
^on, sem frystur er, er í öllum tilfellum
heinlaus og roðlaus, nema um kola sé
að ræða. Aðferðin er í því fólgin, að
fiskurinn er bleyttur í sterkri sykur-
saltblöndu og því næst raðað á alumin-
^umplötur, sem svo eru látnar inn í
frystana. Fiskurinn er frystur í 50—70
minútur eftir þykkt, því næst snyrtur
iil með hníf og pakkaður. Frystarnir eru
þannig gerðir, að noíuð eru hólf, gerð á
svipaðan hátt og hólf í Terma rafmagns-
vúi. nema hvað pípur koma í staðinn
iyrir gorma, og öll eru hólfin gerð úr
aiuminium, þar sem nauðsyn krefur, að
úotaður sé góður hitaleiðari. Þegar fryst
er. er sent kalt brine gegnum pípurn
ar (-5-40°C.). Plöturnar, sem fiskurinn
er a. frjósa þá á svipstundu og þannig
er niynduð ágæt hitaleiðsla fisksins, sem
ir5’s á plötunum, enda þótt loftið i kring-
unt hann séí kringum 0° C. Aðferðin er
ekki mjög fljótleg, en skilar afar góðum
Brine = pækill.
fiski. Sagter að fyrir hann fáist 60 cent
pr. pund (454 gr.) suður í New York.
Fyrir 11 mánuðum síðan urðu eig-
endaskifti að þessari verksmiðju. Áður
hafði verið notuð önnur tegund brine-
frystingar, sem bæði var fljótvirkari og
sparneytnari, en nýju eigendurnir létu
breyta til, sennilega vegna þess, að þeir
eiga margar aðrar verksmiðjur, sem
vinna á þessum sama grundvelli, og
markaður þeirra hefir verið byggður upp
með tilliti til þess, sem þær framleiða.
Áður en ég kom í þessa deild vann
ég í fiskimjölsdeild félagsins. Eg mun
hafa getið þess i bréfi til Fiskifélagsins í
vetur, að á togurum hér væri allur úr-
gangur hirtur. Petta er ekki rétt, að því
leyti, að innýfli úr fiski, sem er opnaður,
eru ekki hirt; en hinsvegar er ekki haft
fyrir að opna úrgangsfisk til að kasta úr
honum innýflunum. Yfirleitt hefir það
sýnt sig að innýfli innihalda of mikið af
vatni til þess að það borgi sig að vinna
úr þeim mjöl. — Fiskimjölsdeildin fær
úrgangsfisk frá sex togurum, þar við
bætist að hún fær beinagrindur og roð
af fiski, sem unninn er í öðrum deild-
um verksmiðjunnar. — Vélarnar, sem
notaðar eru, eru þýzkar, enda fiskimjöl-
ið selt til Þýzkalands. Á sólarhring malar
myllan 200 poka af mjöli (110 Ibs. hver).
Þeir eru seldir hér á 5 $ á staðnum og
þannig framleiðir verksmiðjan fyrir
1000 $ á sólarhring, eða 365,000 $ á ári,
því að aldrei fellur úr dagur. Þegar tekið
er tillit til þess, að í verksmiðjunni vinna
að staðaldri að eins 10 menn og annar
kostnaður við hana er mjög lítill, þá er
auðsætt að mikill hagnaður er af rekstr-
inum, enda er það álit flestra. Eftir þess-
um útreikningum að dæma, þá munu
islenzku togararnir kasta úrgangi, sem
unninn yrði 10,000,000 kr. virði og mun
það ekki hátt reiknað...........«