Ægir - 01.09.1930, Blaðsíða 22

208
ÆGIR
í Sevilla og hvervetna á Suðaustur-
Spáni eru kælihús og er þar mikil verzl-
um með linþurkaðan fisk; er sá fiskur
af meðalstærð og samsvarar millfiski
okkar. Ettir þesskonar fiski sækjast menn
mjög og á þeim markaði gætum við
haft góða aðstöðu, ef við færum að eins
og aðrir, að blóðga og þvo fiskinn. Við
ve.rðum að fá blóðgun á fiski og þvott á
honum í salt, lögboðið, því þessum mark-
aði verður Noregur að ná.
Ut af þessu samtali blaðsins við yfir-
fiskimatsmann Larsen, sem birt er í
»Fiskeren« 27. ágúst þ. á., fær hann of-
anigjöf í næsta blaði »Fiskerens« 3. sept.
og þar er gefið í skyn, að það sæmi
ekki norskum yfirfiskimatsmanni og
sendimanni verzlunarráðuneytisins, að
lasta þannig opinberlega norsku vöruna;
það last muni verða lesið af kaupendum
á Spáni og Portúgal, muni draga úr
sölu norska fisksins, en mæla með þeim
islenzka. Öll greinin er þannig rituð, að
svo virðist, sem örðugt verði að lyfta
Grettistaki því, sem Larsen bendir á,
því vænta má, að almenningur fylgi
greinarhöfundi nokkuð að máli.
Fiskveiðar Svía.
í skýrslu um fiskveiðar Svía árið 1928
er skýrt frá ýmsum ráðstöfunum, sem
útgerðarmenn og fleiri, sem við veiðar
voru riðnir, gerðu, ti! þess að auka fisk-
veiðarnar og kom öllum saman urn, að
nauðsyn bæri til, að leitað væri að fjar-
lægum fiskimiðum og ennfremur að
koma á, meiri fiskverzlun innanlands,
svo eigi þurfi að flytja inn fisk frá öðr-
um löndum, til neyzlu í landinu. Sök-
um peningavandræða þeirra manna, sem
viðriðnir voru fiskiveiðar, var enginn
vegur að útvega fé til reksturs á fyrir-
hugaðri áætlun, höfðu nokkrir þingmenn,
sem leizt á þetta, borið fram frumvarp
í þinginu, sem fór fram á, að rikið veitti
styrk til fyrirtækisins. Þingið neitaði að
verða við þessari styrkbeiðni. Virtust
togaraeigendur, nsksalar og útflytjendur
gramir mjög út af synjun þeirri, þar sem
þeir höfðu bent á möguleika til aukinna
fiskiveiða á stórum skipum með frysti-
tækjum, svo auðið væri að flytja fyrsta
flokks vöru heim, frá fjarlægum fiski-
miðum og sú vara er jafnan í háu verði.
Togaraveiðar. Árið 1925 voru
togarar 50 að tölu og 1929, hafði þeim
fækkað ofan í 22. Það ár fækkaði þeim
um 9 skip; af þeim voru 7 seld til útlanda.
Síðastliðið ár, stunduðu öll skipin veið-
ar á neima-miðum og enginn sænskur
togari var að veiðum við ísland.
Hælt er að ráða skipshafnir upp á
hlutdeild í afla, allir nú ráðnir upp á
mánaðarkaup og premiu.
Kaupið var þetta:
Stýrimenn kr. 150-j-2.7%
Vélstjórar — 160 + 2.9%
Hásetar — 100 + 2.5%
Hundraðsgjald þetta greiðist er brúttó-
verð aflans fer fram úr 7.500 kr. á mán.
Skipstjóri fær 4 af hundraði af brúttó-
ágóða.
Veiðitíma var skipt eins og að und-
anförnu.
Janúar — marz. Á því timabili var
síldveiði stunduð. Sökum frosta og ísa-
laga hélt togaraflotinn kyrru fyrir í febr.
og marz og varð útkoma veiðanna tap.
Apríl—júni. Aflabrögðvoru í með-
allagi og sala sæmileg, en ágóði varð
enginn.
Júlí — október. Síldveiðin á þessu
timabili var i góðu lagi og verðið hátt.
Síldin var góð, og mikið var saltað.
Fékkst gott verð fyrir saltsíldina. Seinni