Ægir - 01.12.1930, Blaðsíða 19

ÆGIR
271
Skagafjörð virðist engin veruleg ganga
hafa komið, eftir að vorhlaupið leið hjá,
enda er aflinn þar mjög rýr eftir sum-
arið, og sama má einnig sej>ja um Húna-
flóaverstöðvarnar, einkum Hvammstanga
og Vatnsnes.
Aftur á móti hélst ágætisafli lengi fram-
eftir á Skjálfandaflóa og varð aflafengur
Húsavíkurbáta þvi sérstaklega góður og
yfir höfuð má telja heildaraflann ífjórð-
ungnum ágætan að vöxtum til, þegar
þess er gætt, að róðrum var að mestu
hælt 15.—20. september, bæði vegna beitu-
skorts og þó einkum vegna óstillinga og
rysjóttrar veðráttu. Haust- og vetrarróðr-
ar hafa þvi varla verið teljandi, nema
helzt á Siglufirði, og þó mjög stopulir,
enda hvergi verið um aðra beitu að ræða
en frosna síld, og hún var það dýr, frá
25 — 40 a. kiló, að mönnum var um og
ó, að kaupa hana til beitu, í litinn fisk
og þar á ofan með lágu verði, auk þess
sem gæftirnar voru alltaf til fyrirstöðu.
Margir höfðu gert sér vonir um síld-
veiði i lagnet, með haustinu, en sú von
brást algerlega, því þó að annað veifið
yrði vart við hana, var það svo óveru-
legt og stopult, að engu nam, og engum
til framdráttar. Voru þetta míkil von-
brygði frá siðustu tveim undanförnum
haustum, er ýmsir höfðu hundruð og
jafnvel þúsundir upp úr hauslaflanum.
Fiskverkun gekk mjög ógreitt í sumar,
hér nyrðra, vegna þerrileysis. Að visu
voru ekki stórfeld votviðri, að jafnaði, en
sífeldar deyfur og þurklejrsur. Mátti heita,
að mestur hluti sumaraflans væri enn i
verkun, um septemberlokin, en þá gerði
nokkurra daga sunnanblástra með hlý-
indum, og náðist þá allur eða mestallur
fiskurinn í hús, þó ekki fengist hann
allur fullþur. — Verkun fisksins hefur
þvi orðið með dýrara móti, og kemur
þetta ásamt ýmsum cðrum kostnaði, er
ekki viiðist fara minnkandi, illa við út-
veginn, þegar svo þar á ofan bætist, að
fiskurinn er lítt eða ekki seljanlegur og
sízt nema lyrir afarlágt verð. — Hér
horfa þvi útgerðarmenn almennt með
ugg og kviða til komandi tímaogverður
tæplega annað séð, en að sumir þeirra
verði tilneyddir að leggja árar í bát og
hætta við útgerð sina, að minsta kosti í
bráðina. En verði það hrun almennt um
land allt, sem hætt er við, fá þeir menn
að sjá afleiðingar verka sinna og þreifa
á þeim, sem á undanförnum árum, hafa
lagt hvern steininn á fætur öðrum á
götu sjávarútvegsins, sem þó hefur borið
og ber enn lang þyngsta hlutann at byrð-
um landsmanna. Að eins, að þetta verði
þá ekki um seinan, að allt verði komið
í rústir,
ólafsfirðingar byggðu á siðastliðnu sumri
frystihús, með vélum, tíl eigin afnota.—
En síldarveiðin var öll um garð gengin,
að þessu sinni, er það var fullbúið.
Húsið rúmar um 700 tn. síldar og getur
fryst ca 25 tunnur í einu.
Þá hafa Flateyingar lokið við að byggja
bátabryggju þá, er síðasta Fisklþing veitti
þeim styrk til. Telja þeir sig nú góðu
bætta, síðan þeir fengu bryggjuna og þá
ekki síður simasamband við umheiminn.
Þetta hvorutveggja breytir aðstöðu þeirra
ákaflega mikið til hins betra, og eru
þeir vissir með að neyta þess í fram-
tiðinni.
Slj's á bátum ogskipum hafa lítil orðið,
hér norðanlands, að því frádregnu, að 2
dekkaðir vélbátar og 3 opnir vélbatar
strönduðu á Húsavikurhöfn í aftaka vestan
veðri, seint í nóvbr. s. 1. Annar stærri
báturinn sökk og hefur ekki fundist, en
hinn rak á land og brotnaði mjög. Opnu
vélbátarnir sukku og hafa eflaust möl-
brotnað í botninum. Þá strandaði einnig
vélbátur í Hrísey, í sumar, og ónýllist,