Ægir - 01.12.1930, Blaðsíða 21

ÆGIR
273
vélbátar. Aflinn talinn samtals 766 skpd.
Frá í’órsböfn og Langanesi að vestan
er talið að gengið hafi 4 vélbátar undir
12 tonna stærð og 4 opnir vélbátar. Aíl-
inn talinn 969 skpd.
Þá er aflinn við Skagafjörð gefinn upp
að vera samtals 503 skpd. Á Skagaströnd
og Kálfshamarsvík 1247 skpd. og á
Hvammstanga og Vatnsnesi 441 skpd. Er
þá Grímséy ein ótalin, en hún sendir
sínar skýrslur beint til Fiskifélagsskrif-
stofunnar.
Verður þá allur fiskaflinn í Norðlend-
ingafjór ðungi, að Grímsey frátalinni, eins
og ég hefi fengið hann upp gefinn 46,692
skpd.. miðað við 30. nóvember og talið
frá síðuslu áramótum.
í lokaskýrslu minni mun ég skýra frá
ferðalögum mínum í haust og vetur og
geta annara þeirra atriða, sem sleppt er
hér.
Akureyri, 1. des. 1930.
Páll Halldórsson.
Skipströnd í Hafnahreppi
árin 1800-1930.
Eftir að »Jamestown« strandaði og ráð-
stöfun hafði verið gerð til þess af lands-
höfðingja Hilmar Finsen, að fara að
bjarga til lands plönkunum, neituðu
suðurnesjabændur algerlega að hreyfa
hönd að björgun, töldu það alveg óvinn-
andi verk, en vildu hins vegar fá skipið
keypt með öllu, eins og það stóð. En er
því var neitað, buðu sig fram til að
bjarga úr skipinu þrír inenn í Reykja-
vik, þeir kaupmennirnir Páll sál Eggerz
og Jón sál. Vídalín og Sigurður Jónsson
járnsmiður, sem enn þá er á lífi, nú á
níræðisaldri. Komu þeir hingað á strand-
staðinn snemma í júnimánuði á franskri
skútu (Loggortu); var skipstjóri ólafur
Benediktsson Waage. Fengu þeir félagar
mikið af verkafólki hér, því þeir buðu
óvenjulega hátt kaup í duglega menn,
25 aura um tímann I 3 kr. um daginn
fyrir 12 tima þrælkun, þótti þá óheyri-
lega hátt kaup, og allt borgað í skíru
gulli og silfri, á hverju Iaugardagskveldi!
Keflavíkurkaupmennirnir voru ekki í
þann tíð vanir að borga verkafólki i gulli
og silfri vinnu sína, heldur í uppskrúf-
uðum vörum, þurrum og blautum! Var
þessari nýjung um greiðslu verkkaups
tekið með hinum mesta fögnuði af suð-
urnesjabúum, og margur sá maðurinn,
sem átti laglegan skilding um haustið í
kistuhandraðanum, því í þá daga þekkt-
ust ekki tálsnörur nútímans, bióin, kaffi-
húsin m. m., sem nú tæma vasa verka-
mannsins verkalaunum sínum!
Hvað margir »Loggortu«farmar af
plönkum voru fluttir til Reykjavikur
man ég ekki með vissu, en jafnaðarlega
var verið í tvo daga að ferma skútuna,
og svo aðra tvo daga að flytja í land í
stórum flotum, því öllu var skipað í land
upp á helming. Þegar kom fram í júlí-
mánuð fóru bændur líka að bjarga upp
á helming, voru þá oft frá 12—20 plank-
ar á hvern mann, í helmingaskiftum, og
stundum var það mikið meira, sem hver
maður hafði í sinn hlut eftir daginn,
þegar svo stóð á að sunnanstormur var,
því þá var plönkunum dyngt í sjóinn og
látnir reka til lands, frá 600—800 st. í einu!
í júlímánaðarlok var loksins efsta lest-
in tæmd af timbrinu. í tvo mánuði voru
fleiri tugir manna að tæma eina skips-
lest og þó þrásinnis fleygt í sjóinn mörg
hundruð plönkum á dag! f*að ætti að
gefa nútíðarmanninum nokkurnveginn
ljósa hugmynd um hver ógrynni af
plönkum hafi verið í öllum (3) lestum
skipsins.