Ægir - 01.12.1930, Blaðsíða 25

ÆGIR
277
öðrum með útbaðandi höndum, fálmi
og pati, eins og bandvitlausir menn, með
iskrandi sogum og blástrumjog kyrkjandi
korrhljóði, eins og við værum að sálast
úr kæfandi kighósta ; augun þöndust út
eíns og þau ætluðu að fara að hefja
göngu úr sætum sínum og táraflóðið
streymdi sem opin æð, niður á gólfið.
Loksins, eftir hinar ógurlegustu pislir,
þrautir og þjáningar, og eftir að ég hélt
að búið væri að marghengja mig, náði
ég þó nokkurn veginn eðlilegum andar-
drætti, og gat fengið talfærin í gang, var
mitt fyrsta er ég gat mælt orð af vörum
að þakka honum frænda mínum fyrir
þennan guðadrykk er hann hafði fært
mér, um leið og ég sagði honum að á
Kristdögum hefði mjöður þessi verið
nefndur edik galliblandað! Og enn
þá er mér minnisslætt, hversu léttir í
spori við vorum heim aftur til þess að
komast í — — vatnstunnuna!
8. s t r a n d i ð .
Aðfaranótt 16. apríl 1903, strandaði
undir Hafnabergi, enskur botnvörpungur
»Adelin«, var austanbylur, stóð bylgusan
fram af berginu, svo skipverjar vissu
ekkert fyr en þeir ráku framstafn skips-
ins í berghamarinn. Annar botnvörp-
ungur hafði fylgst með, og stöðvaðist
hann ekki fyr en fast við aflurstafn strand-
uða skipsins, komust skipverjar sam-
stundis í hitt skipið, sem hélt svo lil
hafs, en er manntal var tekið um borð,
upplýstist að matsveinn af strandaða
skipinu vantaði.
Morguninn eftir var komið bezta veður,
kom þá enski botnvörpungurinn upp
undir Kalmannstjörn með neyðarflagg;
var þá strax farið um borð, og fréttum
við þá fyrst um strandið, Var skipstjór-
iun af strandaða skipinu bezti enski vin-
urinn sem ég átti. Sagði hann mér strax
hvernig komið var, skip sitt lægi strandað
undir Hafnabergi, 6 vikna gamalt, og það
sem sorglegast væri, að hann hefði misst
kokkinn sinn, bezta vininn sem hann
hefði átt. Harmaði Mitchell sáran hvarf
matsveins síns. Lentum við svo bátnum
skammt fyrir sunnan Kalmannstjörn og
gengum þaðan suður á Hafnaberg. Þegar
við vorum komnir suður í svo nefnda
Eyri, skammt fyrir heiman bergið, reis
kokksi þar upp úr kálgarðsbroti, heill
og heilbrigður. Réði skipstjóri sér ekki
fyrir fögnuði, og faðmaði kokk sinn, með
feginstárum, og sagði að nú mætti allt
annað fara til fjandans, fyrst hann hefði
fengið kokkinn sinn. Matsveinninn sagði
svo frá, að hann hefði einskis orðið var
fyr en hann vaknaði við að hann á í
sjó í rúminu, sagðist hann þá hafa þotið
upp á dekkið með hrópi og köllum, en
svo talið vist að allir félagar sinir væru
dauðir, þegár að hann heyrði þá hvorki
né sá. Þegar birta tók af degi sá hann
að skipið lá með afturendann fast utan
í berginu, og það einmitt á þeim eina
stað í Hafnabergi, þar sem einstigi er
upp að ganga, gekk hann svo af stafni
skipsins og upp bergið og var kominn
þetta áleiðis til bæja um morguninn er
við fundum hann.
Sjór var vatnsdauður í fjóra daga eftir
að skipið strandaði og var miklu bjargað
úr því, öllu spónhúsa nýju, því eins og
áður var sagt, var skipið að einsövikna
gamalt.
„Apríl“-slyssins
var minnst í Reykjavík hinn 13. des., í
blöðum og með fánum dregnum í hálfa
stöng.