Ægir - 01.12.1930, Blaðsíða 23

ÆGIR
275
nldrei einn moli hafa borist til lands i
öllum þeini hafrótum, sem komið hafa
í þessi 50 ár. Það eina, sem mér er
kunnugt um að náðst hafi af ballestinni,
er einn hnullungsmoli, sem Sigurður sá).
Ólafsson, bóndi í Merkinesi náði. Skreið
hann eitthvað niður með afturstafni
skipsins og fann þá þennan mola. Var
Sigurður mikill járnsmiður sem kunnugt
er. Fór hann með molann í smiðju sína
og bræddi úr silfrið, en hve mikið hann
fékk af silfri veit ég ekki, þvi ég sá það
aldrei.
Eg hefi orðið nokkuð langorður um
þetta stóra strand, þó ótal margt sé enn
þá ósagt, en sökum þess að mér er ekki
kunnugt um, að nokkur maður, allt til
þessa hafi skrifað einn sögulegan staf
strandinu viðvíkjandi, þá hefi ég ekki
viljað láta undir höfuð leggjast að skrá-
setja það helzta um þetta míkla strand,
svo jafn-stórmerkur viðburður ekki týnd-
ist algerlega úr annálum íslands.
Einkennileg tilviljun má það kallast,
að tvö alslærstu timburströndin, sem
borið hefir að ströndum þessa lands
skuli hafa lent í Hafnahreppi.
5. s t r a n d i ð.
12. júni 1885 strandaði við Reykjanes
norskur Galias. Kom hann frá Reykja-
vík. Hafði losað þar timburfarm, en fór
svo tómur til baka. Sigldi skipið um há-
vordaginn í heiðskíru veðri beint inn í
hamrabeltið norðan við Reykjanes. Björg-
uðust skipverjar (G) á stórum bát og
smápramma með allan sinn farangur og
komu tveir af þeim heim að Kalmanns-
tjörn og sögðu sínar farir, eða ófarir,
sorgarlaust. Fór Sigurður Benediktsson í
Merkinesi sjóveg suður á Reykjanes, þar
sem þeir höfðu lent bátum og sótti skips-
menn, sem voru eftir ásamt báðum bát-
unum. Fór Sigurður svo daginn eftir
sjóveg með skipbrotsmennina til Reykja-
víkur. Af skipinu sjálfu er það að segja,
að því hvolfdi utan í hamrinum og
rak svo til hafs nokkrum dögum
seinna. Það eina sem bjargaðist var ann-
að mastrið og nokkrar borðaskifur.
6. s t r a n d i ð.
18. ágúst 1895 rak á land i Þórshöfn,
norskur »Spekulant«, sem lá þar á höl'n-
inni. Var vestanrok og brim er skipið
rak á land. Skipið hét »Hild« og var frá
Stafangri. Var það með allskonar varn-
ing og hafði búð í lestínni og var þar
nógu að gramsa í, bæði af ætu og óætu
og ekki skorti heldur vínföngin, whisky,
cognac, brennivín, og var óspart veitt til
að örfa viðskiptin á meðan verzlað var.
Eg var skipsijóra vel kunnugur og fól
hann mér á bendur björgun á munum
skipsins. Gekk björgun mjög greiðlega,
því skipið lá á þurrum sandi og mátti
segja að unnið væri með brennivíns-
krafti, því 8 tn. voru fluttar i land, auk
annara vínfanga, og var skipstjórí óspar
á að veita bjargliðinu hressingu á með-
an verið var að yerki. Franz sál. Siem-
sen var þá sýslumaður Gullbringusýslu
og hélt upphoðið. Var flest með ránverði,
því mannmargt var og mjöður nógur til
að örfa uppboðsgestina.
Allt brennivínið sem eftir var, 7 tn.,
keypti einn maður í nærliggjandi hreppi.
7. stra n dið.
4. júní 1902 strandaði í »Hásteinum«,
sunnan við Kirkjuvog franskur fisíiikútt-
er. Var skipið að riðla á steininum um
morguninn þegar komið var á fætur.
Landsynningsrok var og hellandi rigning.
Önnur frönsk skúta af svipaðri gerð lá
þar skammt frá og voru þeir í óða önn
að flytja vistir og fleira úr strandaða
skipinu í hitt.