Ægir - 01.11.1931, Blaðsíða 3

ÆGIR
213
að fiskurinn sé sendur til Portúgal. En
þegar fiskurinn óskast pakkaður i 60 kg.
pakka, þá má vita að fiskinum er ætlað
að fara til Portúgal og slíkt má og á að
hindra. Tel ég yfirmatsmennina hafa bœði
leyfi og skyldu lil þess að neita að lála
paklca nokkurn fisk í 60 kg. pnkka, sem
þeir álíta oflítið þurkaðan fyrir Portúgal.
Viðvíkjandi Lissabon, vil ég taka það
fram, að ef við ætlum okkur að ná nokk-
uð svipaðri fótfestu þar og við höfum
náð í Oporto, þá verðum við að geðjast
kaupendunum þar meira en við gerum
nú, hvað fiskastærðina snertir, þ. e. a. s.
við verðum að senda þeim meira afstór-
um fiski en við gerum nú. í samafarmi
verðum við að senda þeim nokkuð (t. d.
*/*) af stærðinni 35—42, mest (t. d. ’/2)
af 40—50 og ekki meir en l/* af 50—60
fiskum í 60 kg. pakka. Norðmenn gera
enn betur en þetta. Senda oft helminginn
með 35—42, V* með 45—50 og V* með
25-32.
Oportó-markaðurinn er ekki eins vand-
látur, hvað þetta snertir, en honum meg-
um við þó ekki ofbjóða með þvi, að
senda þangað nærri eingöngu fisk af
stæiðinni 50—60 í pakka.
Til Lissabon ætti að reyna að ser.da
þynnri fiskinn og þann þykkari til Oportó,
en ekki má lina neitt á þurkuninni fyrir
hvorugan staðinn.
Til þess nú að koma út þeim fiski,
sem við eigum eftir óseldan, með sem
minstu tapi, tel ég að við verðum að
gera eitthvað í áttina við það, sem ég
lagði til í bréfi mínu til ráðuneytisins
dags. 2. jan s. 1. og leyfi ég mér að vísa
til þessa bréfs. Hvað Bilbao-markaðin-
um viðvíkur og samkeppninni þar við
Færeyjafiskinn, tel ég að þyrfti að kom-
ast á samvinna milli þeirra fáu útflytj-
enda, sem falið yrði að selja isl. fiskinn
og þeirra sem selja þann færeyska. Ætti
það að vera framkvæmanlegt. Um sam-
komulag við Norðmenn á Portúgals-
markaðinum er erfiðara að segja, fyrr
en sýnir sig i framkvæmdinni samvinna
norsku útflytjendanna innbyrðis, sem nú
hafa allir gengið í félagsskap um að hafa
sama lágmarksverðið. Tel ég íslending-
um nauðsynlegt að fylgjast vel með í
því, hvað samlag þetta gerir og hvernig
samtök þeirra reynast. Reynist þau hald-
góð, verðum við að taka tillit til þeirra.
Helgi Guðmundsson.
Svartfugl og fiskseiði
við ísland.
Grein, sú sem hér birtist, er útdráttur
úr ritgerð eftir frægan danskan visinda-
mann,# dr. phil. A. Vedel Taaning. Dr.
Taaning er kunnur fjölda mörgum ís-
lendingum fyrir fiskirannsóknir sínar hér
við land, enda hefur hann kvað eftir
annað stjórnað »Dönuleiðangrum« hing-
að fyrir hönd próf. Johs. Schmidts, og
doktorsritgerð hefur hann skifað um skar-
kolann okkar, svo hann er nú sá af öll-
umislenzkum nytjafiskum, sem við þekkj-
um bezt hvað lifnaðarhætti snertir. En
dr. Taaning er einnig fuglafræðingur, og
það með lífi og sál.
í öllum ferðalýsingum frá köldum
löndum, er dáðst að fuglabjörgunum, og
endurminningin um þau talinn dýrmæt-
asti gimsteinninn í minningu ferðarinnar.
Á siðari árum hafa hvað eftir annað ver-
íð teknar ljósmyndir og kvikmyndir af
fuglabjörgunum, öllum þeim til mikillar
gleði, sem ekki hafa haft þá ánægju, að
sjá þau með eigin augum. Maður skyldi
því ætla, að þekking vor á lifnaðarháttum