Ægir - 01.03.1933, Blaðsíða 19

ÆGIR
89
arnir venjulega fáeina pakka í einu og
selja þá á markaðinum. Vegna þess hve
fátækir negrarnir eru þykir þeim hægast
að kaupa smáan fisk, en einnig er hitt,
að þegar búið er að bleyta hann upp,
verður afgangurinn ónýtur. Þarsem pen-
ingaverzlun er ekki þekkt, í norðurhluta
landsins, er gjaldeyririnn pálmaolía, en
magn það sem miðað er við er það stórt,
að framleiðandinn á að fá stóran fisk
fyrir. Er því þar nokkur eftirspurn eftir
ufsa, sem þá þarf að vera sem stærstur.
Hver pakki, sem fer til Afríku þarf
að vega 45 kg. (100 ensk pund), en til
Italíu 40 kg. Einhver norsk firma tóku
upp á því að senda fiskinn 43 kg. pökk-
um, og flugu þeir út, þvi þeir voru ó-
dýrari, en stærri pakkarnir. En þegar
smásalarnir gerðu upp viðskiptin eftir
daginn, komust þeir að þeirri niðurstöðu
að þeir höfðu tapað á verzluninni, þrátt
fyrir ódýrari innkaup og sama söluverð
á hverjum fiski og þeir höfðu áður haft.
Botnuðu þeir ekkert í hvernig á þessu
gæti staðið, því þeir eru litlir reiknings-
menn. Kvörtuðu þeir sáran yfir svikum
þessum og vöruðu sig lengi á eftir á
pökkum með sömu merkjum, og taps-
pakkarnir höfðu verið merktir. Varð
þetta til þess, að aðalskrifstofan í Liver-
pool, fór að heimta að fá að skoða fisk-
inn áður en hann færi til Afríku, og
verða öll óþekkt firma að sæta því.
Vörugæðin eru þó ekki mikil, enda hef-
ur fólkið ekki efni á að vera matvant.
Enda þótt harðfiskurinn haldi sér nijög
rnjög vel, hefur þó komist inn í hann
bjalla ein eða fluga, sem grefur sig inn
i hann og eyðileggur hann nóg til þess
að ekki er hægt að geyma hann frá ári
til árs i hitabeltinu. Mun fluga þessi
koma frá Noregi, því hér á Spáni fylgir
hún einnig fiskinum.
Aðal-markaðirnir í Afríku auk Nigeriu,
eru Gullströndin, Sierra Leona, Gambia,
Kongó og Suð-Vestur-Afrika, sem Þjóð-
verjar áttu áður. Þótti mér ekki taka að
segja frá þeim öllum, en verzlunin mun
vera svipuð í þeim öllum. Enn þá sýn-
ist óunninn markaður í Norður- og
Austur Afríku og eru þar þó mörg lönd
fólksauðug, þar á meðal sjálft Gósen-
landið. Eru þá ótalin löndin, sem hafa
nærri helming allra ibúa jarðarinnar,
Indland og Kína.
Hvað sem um þessi lönd má segja,
eru hér markaðir miklu nærtækari, þar
sem eru Ítalía og Afrika. Hér á Spáni er
lítill markaður fyrir harðfisk. Þó mun
flytjast hingað um 100 smálestir. Er það
Finnmerkur fiskur, verkaður fyrir Italíu,
sem hér selst í Katalóniu. Eru það bæði
Italir sem hér bífa, sem kaupa fiskinn,
en einnig gamlir sjómenn, sem vanist
hafa á að borða hann á hinum löngu
siglingum í æsku þeirra. Er fiskurinn
beinharður og ekki ásjálegur, enda er
verkunin engin önnur, en að afhausa
fiskinn og taka innan úr honum. Er
svarta himnan skilin eftir og sundmag-
inn). Síðan er fiskurinn skolaður úr sjó
og hengdur upp. Vil ég þó ekki tala hér
um verkunina, því grein kom um hana
í Ægi fyrir nokkrum árum, og skýrt þar
nákvæmlega frá hvernig henni væri hátt-
að. Sýnist hún ódýr og einföld og ekki
þarf dýr hús við hana, því-fiskurinn er
hengdur í þaklausa hjalla. Er fiskurinn
mjög bragðgóður og þykir mér og öðr-
um hann fullt eins góður og saltfiskur.
Til frekari samanburðar vil ég nefna
verðið í Barcelona. Kostar harðfiskurinn
61 — 63 sh. pr. 100 kg. cif Barcelona. Er
þá átt við italska verkun, stærðin 4—600
gr. Með Hollenskri verkun kostar hann
4 sh. meira hver 100 kg. Frá þessu verði
gefa Norðmenn2—3% afsláttgegngreiðslu
við framvísun farmskírteina. Saltfiskur