Ægir - 01.04.1933, Qupperneq 23

ÆGIR
117
Skýrsla nr. 1 1932
til Fiskifélags íslands, frá erindrek-
anum í Norðlendingafjórðungi.
Yeturinn, allt til byrjunar marz, var
hér norðanlands mjög óstilltur og gæftir
til sjóarins litlar og stopular. — Fram
að nýárinu aílaðist því mjög lítið á út-
miðum, en álit manna er það, að tals-
verður fiskur hafi verið fyrir, allan vet-
urinn, virtust þeir fáu róðrar er farnir
voru fyrri part vetrar benda til þess.
Hér er átt eingöngu við Sigluljörð, því
annarstaðar voru flestallir bátar á landi,
eða að minnsta kosti ekki reyndir róðr-
ar, nema eitthvað lítilsháttar innfjarðar
hér, og þá aðeins á smábátum. l5annig
var enginn róður farinn úr Hrísey eftir
20. sept. og á Húsavík, Dalvík, og ólafs-
firði, var róðrum alveg hætt seint i októ-
ber. í Ólafsfirði var etngöngu róið trillu-
bátum þann mánuð, enda hafa ólafs-
firðingar haft þann sið, að setja báta
sína eftir miðjan sept. ár bvert, eða að
minnsta kosli, að stunda ekki róðra eftir
þann tíma heiman að á stærri bátum.
Veldur þvi meðal annars hin ótrygga
bátalega heima fj'rir. Af Grenivík var ró-
ið nokkuð í október, enda er lega fárra
báta tryggari þ ar, en viða annarsstaðar
við Eyjafjörð.
Kalla má, að nægur fiskur hafi verið
hér á Inn-Eyjafirði nær allan veturinn
°g hefur fjöldi manna, einkum hér á
Akureyri, haft þess mikil not, sér og
sinum til framdráttar, þó ekki hafi fisk-
urinn verið verkaður til útflutnings,
heldur seldur i bæinn og sveitirnar.
Verður það og vitað, að fljótt dregst í
viðunandi daglaun, þegar bærilega aflast
°g fiskurinn er seldur fyrir 15—20 aura
^g- eins og hánn kemur upp úr sjónum.
Hinsvegar er þetta góð og tiltölulega ó-
dýr fæða, enda almennt mikið notuð,
og bregða mundi Akeyrarbúum við, ef
innfjarðafiskurinn hyrfi með öllu, því
ekki er fjarri sanni að nefna Innfjörðinn
»gullkistu« Eyjafjarðar.
Síldar varð vart annað slagið, en
mjög óverulega, lengst af vetrarins, og
loðnugengd nokkur kom hér inn undir
Tangann eina tvo daga í marzmánuði,
en hvarf strax aftur. — Að öðru leyti er
svo mikil beitusild til í frystihúsum liér,
að varla þarf að óttast beituskort á kom-
andi vori, jafnvel þótt vorsíldin kynni
að bregðast.
Þegar um áramótin, er menn þóttust
þess vissir, að fiskur mundi nokkur á
miðunum frá Siglufirði, lék mörgum
hugur á, að neyta þess og tóku að búa
báta sína til róðra frá Siglufirði. Voru
það nokkrir bátar héðan úr bænum,
tveir eða þrír bátar úr Hrísey og nokkrir
Ólafsfjarðarbátar. Fóru bátar þessir vestur
seint eða snemma í janúar og hugðust
að fiska þaðan. — Fetta geklc þó allt
miður en ætlað var, mest vegna illrar
og óstilltrar veðráttu, og varð aflinn
mjög lítill, þar til í marz, að slillur gerði
um nokkurn tima. Fiskaðist þá sæmilega
meðan á sjóinn gaf, en sumir bátanna,
er upphaflega höfðu ætlað að fiska,
munu þá hafa- verið hættir aftur. En um
þessar mundir, eða í marzmánuði byrj-
uðu nckkrir bátar úr Hrísey og af Dal-
vík róðra heimanað, en fremur varð
fengur þeirra rýr. f*að hefur og hamlað
nokkuð, að illkynjuð Inflúensa hefir
gengið hér í héruðum og hamlað sjó-
sókn um tíma. — Fá hafa nokkrir bát-
ar, heimilisfastir hér I bænum, sókt
róðra af og til, héðan og heiman, og
aflað nokkuð. Annars eru þessir bátar
vanir að halda til að sumrinu úr ver-
stöðvum ytra víð Fjörðinn.
Tvcir bátar héðan úr Eyjafirði hafa