Ægir - 15.01.1974, Blaðsíða 10

Tafla I.
HEILDARAFLI
(Br áðabirgðatölur)
1973 1972
þús. lestir þús. lestir
I. Þorskaf li: ósl. ósl.
a) Bátaafli 285.0 322.8
b) Togaraafli .... 95.0 56.9
Samtals 380.0 385.7
II. Síldarafli 45.0 41.5
III. Loðnuafli 437.0 277.0
IV. Rækjuafli 7.0 5.3
V. Humarafli 3.0 4.3
VI. Hörpudiskur 3.5 7.3
VII. Hrognkelsi 4.3 3.3
VIII. Annar afli 14.0 4.8
Samtals 894.0 720.2
þess að bæði skip og verksmiðjur nýttust bet-
ur en ella hefði orðið. Fleiri verksmiðjur tóku
á móti loðnu til vinnslu en áður. Að sjálfsögðu
eru ómetin þau áhrif, er gosið í Heimaey hafði,
þar sem hinar stóru og vel búnu verksmiðjur
þeirra Vestmannaeyinga nýttust aðeins að
litlu leyti á þessari vertíð.
Rækjuaflinn var betri en nokkru sinni fyrr.
Eru enn óskýrðar þær miklu sveiflur, sem eru
á viðkomu þessa stofns og þar af leiðandi á
afla. Að venju veiddist mest rækja í ísafjarð-
ardjúpi, þótt Arnarfjörður, Húnaflói og Breiði-
fjörður skiluðu drjúgum afla. Þá veiddist
nokkuð magn við Reykjanes og lítilsháttar
var veitt í Berufirði.
Síldaraflinn var svipaður á s. 1. ári og 1972.
Að undanteknum nokkur hundruð lestum, er
fengust í reknet hér við land, veiddist öll síld-
in í Norðursjó og nærliggjandi svæðum og var
nær allri landað í Danmörku. Verðlag var mjög
hagstætt.
í öðrum afla kvað mest að spærlingi. Voru
6-8 bátar gerðir út með spærlingstroll á s. 1.
sumri. Var afli þeirra yfirleitt góður. Gefa
þarf þeim möguleikum, sem þarna eru fyrir
hendi, meiri gaum á næstunni.
Vertíðin.
Þorskafli bátaflotans á vetrarvertíð var all-
miklu minni samkvæmt skýrslum en árið áður,
eða um 20 þús. lestum. Stafar það bæði af
minni fiskgengd og því, að nokkur tilfærsla
afla átti sér stað milli báta og togara, þar sem
afli allra skuttogara án tillits til stærðar var
talinn með togurum á árinu 1973. Á árinu
1972 var aftur á móti afli minni skuttogara
talinn til bátaafla. Þorskafli togaranna var
aftur á móti svipaður bæði árin, um 27 þús.
lestir, þrátt fyrir langvinnt verkfall togara-
sjómanna í febrúar og marz. Stafar það m. a.
af fyrrnefndri aflatilfærslu og einnig af því,
að allmörg ný skip bættust flotanum á tíma-
bilinu.
Ógerningur er að meta áhrif gossins í Vest-
mannaeyjum, þeirrar aðlögunar, sem varð að
eiga sér stað hjá bátaflota Vestmannaeyinga,
svo og breytinga á afkastamöguleikum
vinnslustöðva á vertíðarsvæðinu. Þótt merki-
legt megi virðast, var afli Vestmannaeyjabáta
á vertíðinni 1973 nokkurn veginn hinn sami
og á vertíðinni 1972, þrátt fyrir þá óhemju
erfiðleika, sem þeir áttu við að glíma. Sýnir
þetta dugnað Vestmannaeyinga og harðfengi.
Hitt er svo annað mál, hvort aflamagn báta
frá Vestmannaeyjum hefði ekki reynzt meira
en raun bar vitni, ef þeir hefðu getað athafn-
að sig frá heimahöfn.
Sumar- og haustafli bátaflotans var rýr og
almennt nokkuð lakari en árið áður. Má auk
tregari afla sjálfsagt eitthvað kenna þeim
breytingum á sókn, sem víða hafa orðið og or-
sakast af tilkomu hinna nýju skuttogara.
Afli skuttogaranna var hinsvegar góður
þegar á heildina er litið, sérstaklega yfir sum-
armánuðina, en tregðaðist er á haustið leið.
Ekki verður sagt, að fjárhagsleg afkoma
flotans hafi verið góð á árinu, þrátt fyrir auk-
inn heildarafla og ört hækkandi verðlag. Á
móti vógu miklar hækkanir á rekstrarkostnaði
og rýr afli hjá stórum hluta flotans. Að sjálf-
sögðu var afkoman mjög misjöfn. T. d. batn-
aði hún verulega hjá loðnu- og síldarbátum
borið saman við árið 1972, en það ár var um
almennan taprekstur að ræða hjá þessum bát-
um. Hjá meginþorra þeirra báta, er þorsk- og
humarveiðar stunduðu var afkoman afleit,
eins og reikningar Aflatryggingasjóðs bera
með sér.
Ekki eru enn fyrirliggjandi hjá Fiskifélag-
inu nægilega skýr gögn um afkomu skuttog-
aranna. Þó virðist ljóst, að rekstur þeirra hafi
gengið erfiðlega, þrátt fyrir góðan afla hjá
mörgum þeirra. Mun innan tíðar birt hér í
Ægi ýmis gögn um rekstur þeirra og afkomu,
svo og annarra fiskiskipa.
2 — ÆGIR