Ægir - 01.02.1976, Page 22

FRÉTTAYFIRLIT
Markaðir.
í yfirlitsgreinum þeim, sem framámenn í
hinum ýmsu sölusamlögum skrifa um hver
áramót og taka nú að birtast í blaðinu, er
jafnan fjallað um markaði ársins og mark-
aðshorfur og því ekki ástæða til að rekja
það efni ýtarlega hér í fréttum nú, þar sem
þessar greinar fara nú að birtast í Ægi.
ísfisksölur.
í byrjun desember seldu tveir Reyðarfjarð-
arbátar í Bremerhaven netafisk fyrir um 113
kr. kg. Það er dálítið athyglisvert í sambandi
við góðar sölur þessara og annarra netabáta
á jafnströngum markaði og þýzka markaðn-
um, hvað þeir ná háu verði fyrir netafisk sinn,
sem hérlendis er talinn lélegri en fiskur veidd-
ur í önnur veiðarfæri. Það virðist af þessum
sölum í Þýzkalandi, að hægt sé að ná jafn-
góðum fiski úr netum og öðrum veiðarfær-
um, ef aðgát er höfð og skaplega staðið að
veiðunum.
Þýzki markaðurinn hefur verið mjög góður
í haust að leið og um og upp úr áramótunum
voru togarar að selja þar fyrir allt að 110
króna meðalverð. Ögri setti sölumet í byrjun
janúar þegar hann seldi 250 tonn í Cuxhaven
fyrir 426.173 mörk eða 27,7 millj. ísl. króna.
Ögri á nú sölumet íslenzkra togara bæði á
enska og þýzka marðaðnum.
Bandaríski markaðurinn.
Svo virðist, sem sú ákvörðun að hækka
verðið á flökum og blokk á Bandaríkjamark-
aði ætli að lánast, því sölufyrirtæki okkar
íslendinga óttast nú skort fremur en hitt á
fiski, einkum þorskflökum, þegar kemur fram
á árið. Alaskaufsinn, sem flæddi yfir Banda-
ríkjamarkaðinn á árunum 1972—73 og felldi
verðið á okkar afurðum er nú heldur víkj-
andi fyrir þeirri gæðavöru, sem við höfum
að bjóða. Hana mætti þó enn bæta, segja
sölumenn vestra og einnig forráðamenn sölu-
samlaganna hér heima, enda haldið ráðstefnu
nýlega með frystihúsamönnum i því skyni
að vöruvöndun sé enn bætt frá því sem nú er.
í þessu sambandi er ekki óeðlilegt að spyrja:
Hvað megum við leggja í mikinn kostnað
fyrir þennan bezta markað okkar? Með þessu
er ekki átt við að við séum komnir að hag-
kvæmnismörkunum í vöruvöndun á Banda-
ríkjamarkað en það hlýtur alltaf að verða
að vera í gangi stöðugt uppgjör við kostnað
á framleiðslu á hina ýmsu markaði, hvort
sem þeir eru góðir eða vondir. Fróðlegt væri
að vita, hvernig þær endurbætur, sem við
höfum gert í meðferð fisks, svo sem kössum
um borð og ýmsar endurbætur í frystihúsun-
um ásamt auknu eftirliti, hafa svarað kostnaði.
Þetta er sérlega nauðsynlegt, ef um er að
ræða á hinn bóginn markaði sem ekki krefjast
jafnmikillar og jafndýrrar vinnslu og banda-
ríski markaðurinn. Sem sé uppgjör milli
markaða. Það er rétt að taka það fram, að
þetta er aðeins spurning, sem ég hef ekki
minnsta grun um svarið við, heldur finnst
mér sjálfsagt að varpa henni fram, þar sem
sífellt er verið að stefna til aukins kostnaðar
til að uppfylla skilyrði bandaríska markaðs-
ins. Þetta er vissulega okkar dýrasti mark-
aður, en einhvers staðar hljóta þó að liggja
mörkin fyrir því, hverju við megum kosta til
hans. Líklegt er að kostnaðurinn við end-
urbæturnar skili sér mest óbeint ennþá og
því örðugt að svara spurningunni. En það
sakar ekki að spyrja. Málið varðar alla þjóð-
ina.
Mjöl og lýsi.
Um miðjan desember mun hafa verið búið
að selja fyrirfram af loðnumjöli á komandi
vertíð um 11—12 þús. lestir á 4.15—4.40 doll-
ara próteineininguna, sem er heldur hærra
verð en í fyrra. Aftur á móti hafði um þess-
ir mundir engin fyrirfram sala á lýsi átt sér
stað, enda markaðsverð heldur lægra en í fyrra
eða um 320—350 dollara tonnið. Sveinn Bene-
diktsson segir í Fréttabréfinu að markaðs-
horfur á mjöli og lýsi, sem framleitt verði
á loðnuvertíðinni nú, séu mjög óvissar.
Fryst loðna til Japans.
Eins og kunnugt er keyptu Japanir af okk-
ur um 19 þús. lestir af frystri loðnu 1974, en
ekki nema 1300 lestir 1975, vegna mikilla
36 — Æ GIR