Ægir - 01.02.1983, Qupperneq 13

Fjöldi og þyngd eldislax í flotbúrunum í Lóni 5.11.
1982. Fjöldi flotbúra er samtals 10.x
Meðalþyngd 536,4 g. l.
Fjöldi 8600.
1 ■ Seiði af Kollfjarðarst.
Eldi í Lóni hófst í lok
maí 1982
Meðalþyngd 544 g.
Fjöldi 9400.
^e'^' Kollfjarðarst.
E|di í Lóni hófst í lok
maí 1982.
Meðalþyngd 598 g.
Fjöldi 9400.
Seiði frá Tungulaxi
Fldi í Lóni hófst í júní
1980
^essi lax var ókynþr.
eftir 2ja ára eldi.
^leðalþyngd 7 kg.
Fjöldi 38.
*0-Seiði frá Tungulaxi
'di í Lóni hófst í júní
1980
^essi lax var notaður
'il hrognatöku í
ðesember 1982.
Meðalþyngd 6 kg.
jöldi: Hrygnur 489
Hængir 457
Seiði af Laxárstofni
Eldi í Lóni hófst í maí
1982
Meðalþyngd 540,6 g.
Fjöldi 8600.
2. Seiði af Laxárstofni
Eldi í Lóni hófst í maí
1982
Meðalþyngd 519,8 g.
Fjöldi 8600.
3. Seiði frá Tungulaxi
Eldi í Ljóni hófst í
júní 1981
Meðalþyngd 2380 g.
Fjöldi 5750.
4. 2ja ára seiði frá Tungul.
Eldi í Lóni hófst í júní
1981
Meðalþyngd 2700 g.
5. Seiði af Laxárstofni
Eldi í Lóni hófst í
apríl 1981
Meðalþyngd 1876 g.
Fjöldi 2250.
6. Seiði af Laxárstofni
Eldi í Lóni hófst í maí
1982
Shmrin kemur fram nokkuð greinileg lagskipting
vf' *1't'nn mestur á 3—5 m dýpi, 12°—16° C, en
^foorðslagið er 8°—9°C. Yfir veturinn er hitastig
Jög háð lofthita og verður kælingin í frostum
n-!st a 1—3 m dýpi og kólnar þá yfirborðið oft
nr Ur>dir 0°C, og einstaka sinnum hefur hitastig
na? St lágt eftir langvarandi frostakafla og
§3st hættumörk.
Selta.
dý^- *,’nur't' 4 má sjá seltu mælda á mismunandi
1982 * tnnra'Lóni (2, 4, 6 og 8 m dýpi) á árinu
jn • Fjóst er að selta í Innra-Lóni er vaxandi á ár-
u 982, sé miðað við næstu ár á undan (Sjá grein
hjá pPnS'!!gar um fj°lda og þyngd eldislax i Lóni eru fengnar
u- Brandal.
Ingimars Jóhannssonar, 3. tbl. Ægis 1982). Eink-
um eru það þrjú atriði, sem geta haft áhrif í þessu
sambandi.
1. Landris.
Héðinn Ólafsson, rafvirki að Fjöllum, sem er
gagnkunnugur aðstöðu við Lón, telur að í jarð-
skálftahrinunum 1975—76 hafi land við Lón
risið um 30 cm en nákvæmar mælingar munu
þó ekki hafa verið gerðar varðandi þetta atriði.
Svo mikið landris hefur að sjálfsögðu dregið úr
innstreymi sjávar í Lónið.
2. Staða og lögun óss Lóns er mikilvœg.
Mynd 10 sýnir stöðu óssins eins og hún var árið
1958, en þá var útrennslið í norðausturhorni
Lóns. Mynd 11 sýnir hins vegar að árið 1976 var
ósinn kominn eins langt til vesturs og frekast
var unnt, vegna stórgrýtis. í fyrra tilvikinu átti
sjórinn greiðan aðgang að Lóni. í norðan og
norðaustan áttum rak hafaldan vatnsmassann
beint inn í Ytra-Lón og þaðan áfram inn í
Innra-Lón. Selta í Lóni hefur væntanlega verið
mun meiri en nú er, enda sýnir seltumæling sem
Aðalsteinn Sigurðsson fiskifræðingur gerði árið
1963 30,2%o seltu á 9 m dýpi í Innra-Lóni, sem
er langmesta selta, sem mælst hefur í Lóni.
Þessu var öðru vísi farið á árunum 1974—80.
Þá var ósinn svo vestarlega (sjá mynd 11), að
sjór þurfti að berast um 1 km langa kvísl til
austurs áður en hann náði Ytra-Lóni. Við slíkar
aðstæður er bersýnilegt að að öðru jöfnu flyst
miklu minna magn af sjó inn i Lónið en þegar
ósinn er nálægt norðausturhorni þess.
Þessi munur á sjávarstreymi í Innra-Lóni ásamt
landrisi, er án efa meginorsök þess, að selta fór
stórminnkandi frá 1963—1981. Fleira kemur
hér einnig til, einkum það að ósinn var misdjúp-
ur. Mikil brim báru sand í hann, jafnvel svo að
hann stíflaðist með öllu. Stundum opnaðist
hann aftur af sjálfsdáðum fyrir vaxandi þrýst-
ing, þegar hækkaði í Lóni. Stundum þurfti að
moka rauf gegnum fjörusandskambinn, sem
sjórinn hafði hlaðið upp fyrir ósmynnið.
Hættan á að ósinn grynnist eða stiflaðist með
öllu varð að öðru jöfnu þeim mun meiri sem
hann færðist lengra til vesturs. Gera má ráð
fyrir, að ,,ferðalagi“ óssins í austur eða vestur
átt ráði ríkjandi vindáttir og styrkleiki þeirra. í
norðvestlægri átt mjakast hann austur á bóg-
ÆGIR — 61