Tímarit lögfræðinga - 01.11.1975, Blaðsíða 9

hans að sækja, en harður við sjálfan sig, þótt hann gæti víst glaðst á góðum
stundum. Það er mörgum vina hans kær minning að hafa dvalið með honum
á slíkum stundum, lært af honum — glaðst með honum — og orðið betri
menn af þeim kynnum.
Þórður var víðlesinn og minnugur og hafði gaman af því að ræða um bók-
menntir, ekki síst sögurnar, auk þess sem hann var hafsjór þekkingar um
kveðskap og var reyndar sjálfur hagorður og báru kviðlingar hans glöggan
vott um græskulausan húmor.
Og nú er þessi góði drengur kvaddur. Hans er minnst með þakklátum hug
og af virðingu. Þannig mun minning hans og annarra góðra sona þessa lands
best heiðruð, að aðrir taki sér þá til fyrirmyndar og starfi í trú á réttvísi,
minnugir þess, sem Þórður Eyjólfsson áleit takmark lífsins, að láta ætíð gott
af sér leiða. Líf hans allt var besti vitnisburðurinn um að hann var trúr því
lifsviðhorfi til hinstu stundar.
Ásgeir Pétursson
103