Tímarit lögfræðinga - 01.12.1979, Qupperneq 36

til ábyrgðar áfrýjanda á tjóni stefnda, ber að dæma honum
sýknu . ..“.
Orðin „manna, er hann bar ábyrgð á“ eiga að sjálfsögðu fyrst og
fremst og kannski eingöngu við um starfsmenn bifreiðaverkstæðis-
ins, en þau geta líka átt við aðra menn, sem eru utan þess hóps. Af
hæstaréttardóminum verður ekki dregin nein ályktun um, að eigandi
bifreiðaverkstæðisins geti borið ábyrgð á slíkum þriðju aðilum. Hér-
aðsdómurinn verður heldur ekki skýrður þanpig.
Því næst má nefna
Hrd. 1962, 745. „Magni“
Skipverji á dráttarbátnum „Magna“ slasaðist um borð í skip-
inu, er vír festist í hleraeyra aftast á skipinu. Hleraeyrað var
talið hafa verið „í vinkilhorn,“ en við viðgerð eftir slysið mun
það hafa verið gert ávalt. Slysið varð í september 1959, en skipið
var smíðað 1955.26 Eigi var vitað til, að dráttarvír hafi festst í
hleraeyranu nema í þetta eina skipti. Hæstiréttur felldi skaða-
bótaábyrgð á útgerðarmann skipsins með þessum orðum: „Drátt-
arbáturinn Magni er aðallega ætlaður til dráttar á . .. skipum í
Reykjavíkurhöfn og nágrenni hennar. Telja verður það vanbún-
að á slíku skipi, að dráttartaug, sem sleppt var, skyldi geta orðið
föst í lúgueyra með þeim hætti, sem lýst er í héraðsdómi. Vegna
þessa vanbúnaðar telst áfrýjandi eiga að bæta stefnda tjón hans
að meginhluta." 1 séráliti eins dómara segir: „Þá er litið er ann-
ars vegar til frágangs hleraeyrans og hins végar til viðbragða
stefnda, þykir rétt, að áfrýjandi bæti honum tjón hans að hálfu.“
Dóm Hæstaréttar (og líklega einnig sératkvæðið) má skýra svo, að
það teljist vangá af hendi skipshafnar (eða eftir atvikum annarra
starfsmanna eða stjórnenda útgerðarinnar) að hafa látið vanbúnað
þennan viðgangast. Þegar höfð er í huga gerð hlerans og aðstæður
allar á þilfari skipsins, en þeim er lýst nánar í héraðsdómi og sérat-
kvæðinu, verður að telja, að þurft hefði meira en lítið hugmyndaflug
skipstjórnarmanna eða annarra starfsmanna útgerðarmanns til að sjá,
að þetta litla hleraeyra, eins og það var í laginu frá skipasmíðastöðinni,
gæti orðið slysavaldur. Kröfur til aðgæslu og eftirlits eru því mjög
strangar, ef dómsniðurstaða byggist á sök. Einnig má skýra dóminn
26 Skrá yfir íslensk skip 1979, útg. af Siglingamálastofnun ríkisins, Rvík 1979.
192