Ægir - 01.04.1994, Qupperneq 13

rekstrarforsendum fyrirtækja í landinu.
Þegar menn hins vegar eru að taka
ákvarðanir á viðskiptalegum forsend-
um í því augnamiði að hagnast, þá tel
ég ekki ástæðu til hræðslu. Ekki síst ef
þær takmarkanir sem við settum á er-
lendu fjárfestingarnar beindust fyrst
og fremst að því að virðisaukinn af
starfseminni yrði til inni í landinu og
það yrði eini mælikvarðinn á hvort
fjárfestingin eða rekstur fyrirtækisins
væru óæskileg."
Einhver erlend
eignaraðild er nauðsynleg
Gerirðu þér vonir um að menn verði
almennt einhvem tíma sammála þér í
þessum efnum?
„Ég tel að staðan sé þannig núna að
menn geri sér ef til vill grein fyrir því
að fyrirkomulagið eins og það er nú
gengur ekki upp. Það er nauðsynlegt
að leyfa einhverja erlenda eignaraðild í
sjávarútvegi okkar, einungis til þess aö
unnt sé að framfylgja lögunum og til
þess að takmarka ekki um of aðgang
sjávarútvegsins að eigin fé.
Hins vegar er ekki komin nein lína í
það hvernig menn sjá lausnina á þess-
um málum. Það verður hins vegar
alltaf brýnna og brýnna aö finna ein-
hverja lausn. Ekki einungis vegna þess
að sjávarútvegsfyrirtækin eru í aukn-
um mæli komin á hlutabréfamarkað
heldur líka vegna þess að miklar breyt-
ingar eru að verða í ísienskum sjávar-
útvegi og þær breytingar kalla á alls
kyns samstarf við erlenda aðila um
frumvinnslu, framhaldsvinnslu og
markaðssetningu á afurðum. Ef við af-
sölum okkur öllum möguleikum til
þess að eiga samstarf við erlenda aðila,
nema þá með einhverjum takmörkuð-
um eða þrengjandi hætti, þá erum við
að kasta tækifærum á glæ."
Einhverjar takmarkanir
nauðsynlegar
Ert þú þá fylgjandi ótakmörkuðum
heimildum útlendinga til fjárfestingar í
íslenskum sjávarútvegi, eða sérð þú fyrir
þér einhverjar hömlur áfram?
„Ég gæti hugsað mér að það væru
einhverjar takmarkanir í þessum efn-
um, sérstaklega á beinni erlendri eign-
araðild að fyrirtækjum í sjávarútvegi.
Ég teldi rétt að settar yrðu fram tvær
meginspurningar. í fyrsta lagi hvort
sjávarútvegsfyrirtækið væri undir
virkri meirihlutaeign erlendra aðila. Ef
svo væri, þá er spurningin sú hvort
þetta fyrirtæki starfaði þannig að virð-
isaukinn af starfseminni væri minni
inni í landinu en almennt hjá öðrum
fyrirtækjum. Ef hann væri ámóta og
jafnvel meiri en hjá öðrum fyrirtækj-
um í greininni, þá sæi ég ekki að nein
ástæða væri til aðgerða. En ef verið
væri að flytja virðisauka af starfsem-
inni út úr Iandinu í krafti virkra er-
lenda yfirráða, þá fyndist mér að sá
möguleiki ætti að vera fyrir hendi að
fara mætti fram á að fyrirtækið breytti
um rekstrarhætti. Ef slíkt gengi ekki
ætti að vera heimilt að knýja þá er-
lendu aðila sem þarna ættu hlut að
máli til þess að selja sig út úr fyrirtæk-
inu. Með þessu móti yrði virðisaukinn
af starfseminni aðalatriði málsins."
Virðisaukinn inni í landinu
„Hins vegar er þetta mjög flókið
mál í sjálfu sér. Sú spurning vaknar til
dæmis óhjákvæmilega: Hvað með þá
innlendu aðila sem flytja virðisaukann
af starfseminni út úr landinu? Hver á
þeirra staða að vera? Er eitthvað betra
að innlendur aðili eigi fyrirtæki er-
lendis og flytji fiskinn úr landi til
framhaldsvinnslu erlendis og búi til
virðisaukann þar en að erlendur aðili
eigi í fyrirtæki hér sem heldur virðis-
aukanum inni í landinu?" O
SIGLINGAMÁLASTOFNUN RÍKISINS
HRINGBRAUT 121, 107 REYKJAVÍK, SÍMI 25844
Eigendur skipa og báta, skipstjórar
SIGLINGAMÁLASTOFNUN RÍKISINS vill að gefnu tilefni minna skipstjóra og
eigendur skipa og báta á að samkvæmt lögum er skylt að láta skoða árlega öll
skip og báta stærri en 6 metrar að lengd.
Ennfremur viljum við benda kaupendum skipa og báta á að ganga ætíð úr
skugga um að lögbundnar skoðanir hafi farið fram, svo og skuldaskil, og
tilheyrandi búnaður fylgi við eignaskipti.
Siglingamálastjóri
ÆGIR APRÍL 1994 13