Ægir - 01.10.1994, Blaðsíða 9

faldan eöa þrefaldan svo það gefur auga leið
að þetta bjargar okkur.
Ég er viss um að fiskifræðingar og sjó-
menn í Noregi töldu að ekki væri hægt að
veiða svona mikið í Smugunni eins og við
höfum verið að gera. Þessi mikla veiði kom
þeim á óvart. Ef þeir hefðu samið við okkur í
fyrra hefðum við eflaust samið upp á lítið. Ég
tel að flestir vilji semja. Það er erfitt að segja
hvað við eigum að gera okkur von um mik-
inn kvóta. Miðað við að Evrópubandalagið
allt fær 28 þúsund tonn getum viö kannski
ekki búist við miklu en mér finnst að við ætt-
um aö hafa meiri rétt þarna norður frá en
einhverjar þjóðir suður í Evrópu.
Noregur er stórveldi, ellefta ríkasta þjóð í
heimi, og þykir gott að berja á litla bróður,
en við sáum hentifánaskip að veiðum í
Smugunni sem eru talin eign Norðmanna."
Er gott að fást við veiðar þarna?
„Já, það er nokkuð gott. Við þekkjum ekki
þetta svæði yfir veturinn en aðrar þjóðir
stunda veiðar í Barentshafinu allt árið um
kring og við getum það sjálfsagt líka."
Er bara þorskur á þessum slóðum?
„Það má heita. Það slæddist ein og ein ýsa
með þessu. Þeir sem voru þarna í vor sögðu
að Rússar hefðu um tíma verið á rækjuveið-
um á svæðinu en það er sjálfsagt eitthvað
árstíðabundiö."
Fiimst þér íslenskir stjórnmálamenn hafa
staðið sig vel íþessari deilu við Norðmenn?
„Þeir hafa helst veriö eins og köttur í
kringum heitan graut og ekki viljað láta
hanka sig á neinu en þetta er sjálfsagt vand-
meðfarið mál og rétt að fara varlega."
Mikil eftirspurn
Er ekki eftirsótt að komast um borð í Júlíus
Geirmundssori?
„Það er gífurleg ásókn í pláss og þaö end-
urspeglar bara ástandið í þjóðfélaginu. Það er
hringt alls staðar að af landinu og spurt um
pláss. Þetta er flest vanir sjómenn og ég er
með tvo háseta sem eru með full réttindi til
skipstjórnar. Það eru 25 menn um borð, 10
fleiri en á ísfisktogara.
Þegar ég var að byrja í þessu var þessu öf-
ugt farið. Þá var eftirspurn eftir mönnum
með réttindi.
Það er mjög föst verkaskipting um borð.
Það miðar allt að því að það gangi sem fljót-
ast að taka trolliö og allir geti beitt sér í
vinnslunni. Það getur skipt miklu
máli upp á aflaverðmætið hvort
unnið er á Ameríkumarkað eöa
Bretland. Það gengur hægast að
vinna þorsk á Ameríkumarkað.
Meðalaldurinn um borð er ekki
hár. Það er mikið vinnuálag og
varla nema ungir menn og gamlir
jaxlar sem þola þetta."
Nú hefur frystitogurum á Vest-
f]örðum fjölgað og ísfisktogurum
fcekkað. Er þetta jákvœð þróun?
„Það er ekkert leyndarmál að
staða vinnslunnar í landi er erfið.
Ég er viss um að eitt frystihús á Isa-
firði gæti unnið allan bolfisk sem
berst á land við Djúp. Ástandið er
enn verra eftir því sem sunnar
dregur á Vestfjörðum.
Það sýnist ekki vera mikið líf án
kvótans. Eflaust á ástandið eftir að
fara niður í einhverja lægð. Það
gengur allt í bylgjum. Kannski get-
ur byggðin haldist þó ekki sé skut-
togari á staðnum. Það geta ekki all-
ir verið við það sama. Það verður
að vera blandaður veiðiskapur.
Blómatími frystihúsanna var þegar
skuttogaraöldin stóð sem hæst og
engar hömlur voru á veiðum. Nú
er annar tími. Nú vilja bankar
helst ekki taka veð í neinu nema
kvóta."
Að undanförnu hafa verið um-
brotatímar í sjávarútvegi á Vest-
fjörðum. Gróin útgerðarfyrirtœki á
borð við Einar Guðfinnsson í Bol-
ungarvík hafa lagt upp laupana og
sunnar í fjórðungnum er hver togar-
inn eftir annan seldur burt og at-
vinnuleysi og byggðaröskun blasir
við. Er röðin að koma að ísafrði?
„Ég held aö við getum ekki veriö
örugg með okkur. Sennilega hefur
sarnstaðan milli manna hér og í
nágrannabyggðunum ekki verið of
mikil. Eins dauði er annars brauð
og ef einum gengur illa þá veikir
það stöðu hinna sem eftir eru.
Menn verba ab fá ab græba. Það er
lykilatriöi en það hefur varla mátt
hingað til.
Hrepparígurinn birtist í þeirri
kröfu að allir í áhöfn togara skuli
vera skráðir til heimilis þar sem
skipið er gert út. Þessi vitleysa byrj-
Krefjast abgerba gegn selnum
„Lífsafkoma okkar er í húfi. Viö getum ekki lengur farið ab ráðum
náttúruverndarmanna heima í stofu sem vita ekkert um okkar aðstæöur
og sjá selina aðeins sem krúttleg gæludýr."
Þetta segir Derek Heselton talsmaður laxveiðimanna í samtali við
Fishing News.
í Skotlandi og norðurhluta Englands gerast stöðugt háværari raddir
fiskimanna og hagsmunaaðila sem krefjast þess að þegar í stað verði að
stemma stigu viö útbreiðslu útsels. Þaö eru sérlega fiskimenn sem veiöa
lax í net sem verða fyrir barðinu á selnum sem er sérlega slyngur vib að
éta fisk úr neti án þess ab festast sjálfur og nái hann ekki fiskinum úr
bítur hann gjarna stykki úr honum og eyðileggur hann þannig.
Farne-eyjar, sem eru þjóðgarður og griðland fyrir selinn, eru fiski-
mönnum í Seahouses, Amble og Blyth sérstakur þyrnir í augum. Á
Farne-eyjum er taliö að séu heimkynni 10 þúsund útsela og er þetta
stærsti bólstaður þeirra á Bretlandseyjum. Talnaglöggir menn hafa
reiknað út að selirnir á Farne-eyjum éti 25,4 tonn af fiski á degi hverjum
en það er svipað magn og 30 bátar frá nærliggjandi þorpum bera að
landi daglega.
Síðan eyjarnar voru friðaðar hefur selum á svæðinu í nágrenni þeirra
fjölgað mjög mikið og ný látur hafa byggst upp á svæðum þar sem engir
selir voru fyrir.
(Fishing News, 7. okt.)
ÆGIR OKTÓBER 1994 9