Ægir - 01.10.1994, Blaðsíða 8

sem eru tóm þvæla. Það nýjasta er að
frystitogarar geta ekki fært sig milli
veiðisvæða í karfategundum án þess að
koma inn og landa fyrst. Ef við erum
að veiða karfa í landhelginni og frétt-
um af góðu fiskiríi í úthafskarfanum
þá verður fyrst að sigla í land og landa
því sem komið er áður en skipið getur
fært sig í úthafskarfann. Ég veit ekki
hvort þeir halda að við svindlum á
karfanum og skráum hann sem út-
hafskarfa en það gengi aldrei. Kaup-
andinn myndi aldrei samþykkja slíkt.
Með slíku væri ég að vinna á móti
sjálfum mér."
Hvenær er þorskur þorskur?
„Hitt er annað mál að það hafa ver-
ið til ýmsar glufur sem menn hafa not-
að sér. Hér áður fyrr fór mikið af þorski
út í gámum sem ýsa. Þetta hafði meðal
annars þau áhrif að ýsuveiðin varð
meiri á pappírunum en í raunveruleik-
anum en ýsukvótinn hefur aldrei
náöst allur síðan hann var settur á.
Þetta er liðin tíð."
En hvemig eru samskipti skipstjóm-
armanna viö fiskifrœðinga og eftirlits-
menn?
„Ég hef nú ekki svo mikla reynslu af
því. Það kom einu sinni fiskifræðingur
með okkur á Bessa og kvamaði grálúðu
og rannsakaði fisk. Mér finnst að þeir
ættu að gera meira af því að fara út
með venjulegum fiskiskipum. Það er
Júlíus Geirmundsson, ÍS 270, er frysti-
togari, smíðaður í Stettin í Póllandi
1989, 772 brl., mesta lengd er 57,58 m,
aðalvél er frá Wártsilá, 3340 hö., eig-
andi er Gunnvör hf. á ísafirði (Sjó-
mannaalmanak 1994). Á yfirstandandi
kvótaári fékk skipið úthlutað þessum
afiaheimildum: Þorskur 784 tn, ýsa
204 tn, ufsi 229 tn, karfi 294 tn, grá-
lúða 360 tn, skarkoli 105 tn (Kvóta-
bókin 94-95). Á árinu 1993 aflaði Júlí-
us samtals 4383 tn, aflaverðmæti var
393.946 þús. kr. (Útvegur 1993). Afli í
Barentshafi var 32 tonn að verðmæti
3.112 þús. kr. (Fiskifélag íslands).
víðast hvar pláss fyrir þá um borð. Þeg-
ar þjóðin var fátæk þá áttum við
Bjarna Sæmundsson sem var mikill og
merkur vísindamaöur. Hann fór alltaf
með fiskibátum og togurum því þá var
ekkert rannsóknaskip til.
Mér finnst að Hafrannsóknastofnun
ætti að huga betur að því að kynna
störf sín og rannsóknir fyrir sjómönn-
um og styrkja þannig samskiptin."
Gengum ekki nógu vel um Smuguna
Gunnar var nýkominn úr Smugunni í
Barentshafi þegar viðtalið fór fram.
Menn hafa heyrt sögur af risastórum
hölum og mokveiði á þessum slóðum.
Einnig hefur heyrst að umgengni sjó-
manna um svceðið hafi ekki verið nógu
góð. Hvemig leit þetta út, Gunnar?
„Ég held að þegar fiskiríið var sem
mest hafi ekki verið gengið nógu vel
um miöin. Ég heilfrysti allan smáfisk
sem vélarnar tóku ekki því annars
hefði ég þurft að henda honum. Auð-
vitað var í sjálfu sér ekkert sem bann-
aði þaö en það hefði veriö siðlaust.
Mér finnst það forvitnilegt ef skip sem
eru með sama vélabúnað og ég koma
ekki með neinn heilfrystan fisk af
þessu svæði.
Menn lentu þarna í vandræðum
þegar þeir fengu of stór höl í flottroll-
ið. Ég lenti tvisvar i því en oftar beygði
ég út úr slóðinni svo aflinn yrði ekki
of mikill. Það sem gerist er að trollið
næst ekki um borð, belgurinn springur
og rifnar og fiskurinn fer í sjóinn. Oft
hangir aftasti hluti pokans saman og
maður nær 20-30 tonnum af halinu,
annars getur allt farið í sjóinn."
Var Smuguþorskurinn verra
hráefni en sá íslenski?
„Þetta er öðruvísi fiskur. Hann er
rýrari og hausstærri. Nýtingin var um
4-5% minni en við eigum að venjast
og sumt af honum var alls ekki nýtan-
legt því holdið var bara slepja."
Smuguveiöin bjargar okkur
Á Smuguveiðin eftir að bjarga ís-
lenskum útgerðarmönnum og sjómönn-
um?
„Við tókum í þessum eina túr tvo
þriöju af þorskkvóta okkar á heima-
miðum. Sumir hafa tekið hann tvö-
8 ÆGIR OKTÓBER 1994