Tímarit lögfræðinga - 01.12.2004, Qupperneq 77

of the decisions of administrative authorities. Accordingly, the Commission finds
that the applicant in the present case was entitled to, but did not have the benefit of,
a court which could consider all the facts of the case.42 (leturbr. höf.)
Héma má einnig vísa aftur til Oztiirk-málsins þar sem mannréttinda-
dómstóllinn sagði að með tilliti til hins mikla fjölda minni háttar afbrota,
sérstaklega gegn umferðarlögum, gætu samningsríki haft góðar og gildar ástæður
fyrir að létta þeim málum af dómstólum. Að fela stjómvöldum saksókn og
ákvörðun refsingar fyrir sl£k brot bryti ekki gegn 6. gr., ef viðkomandi gæti skotið
ákvörðun til dómstóls sem uppfyllti kröfur ákvæðisins.43 Meiri hluti þeirra mála
sem hafa snúist um ákvörðunarvald stjórnvalda vegna smávægilegra afbrota hafa
varðað brot gegn umferðarlögum.44 Hins vegar hefur það verið staðfest að sömu
lagarök eiga einnig við um önnur minni háttar brot, sbr. t.d. Belios45 (þátttaka í
óleyfilegum mótmælum) og Lauko46 (ólæti gagnvart nágrönnum).
Mannréttindadómstóllinn hefur einnig komist að þeirri niðurstöðu í málum
sem varða skattsektir að álagning þeima á stjórnvaldsstigi sé í samræmi við
ákvæði 6. gr., jafnvel þótt um háar fjárhæðir sé að ræða. I Bendenoun-dóminum
kom fram að sé litið til fjölda umræddra afbrota þá væri samningsríkjum heimilt
að fela skattyfirvöldum ákæru- og refsivald þrátt fyrir að sektimar næmu umtals-
verðum fjárhæðum.47
Lykilatriðið er hversu víðtæk endurskoðun dómstóla er í þeim tilvikum
þegar stjómvald hefur tekið ákvörðun, sem fellur undir gildissvið 6. gr. MSE
sem ásökun um refsiverða háttsemi. Eins og áður var minnst á sagði
mannréttindanefndin í Umlauft-málinu að ekkert svigrúm væri til að takmarka
endurskoðunina og dómstóllinn þyrfti að vera bær til að meta allar staðreyndir
málsins.481 Janosevic-málinu sagði mannréttindadómstóllinn að kvartandanum
þyrfti að vera kleift að:
42 Umlauft gegn Austurríki. Series A Nr 328-B [1996] 22 EHRR 76, mgr. 48 í áliti nefndarinnar.
Tilvitnuð ummæli hljóða svo á íslensku: „Nefndin álítur að þrátt fyrir að í einkamálum geti
takmörkuð endurskoðun á stjómvaldsákvörðunum í sumum tilvikum fullnægt kröfum 6. gr.
sáttmálans ... þá krefjist refsimál annarrar nálgunar. Ahersla er lögð á, að þau varða reglur sem gilda
gagnvart öllum borgurum í umferðinni, sem mæla fyrir um ákveðna hegðan og gera það refsivert
að hlíta ekki þeim fyrirmælum. Þegar ákærði óskar þess, að dómstóll skeri úr um ásökun um
refsiverða háttsemi á hendur honum er ekkert svigrúm til takmarkana á endurskoðunarvaldi
dómstóla. Samkvæmt því er það niðurstaða nefndarinnar að kærandi í þessu máli hafi átt rétt á, án
þess að njóta hennar, málsmeðferð fyrir dómi sem gat metið allar staðreyndir málsins".
43 Öztiirk gegn Pýskalandi. Series A Nr 73 [1984] 6 EHRR 409, mgr. 56.
44 Sjá t.d. Umlauft gegn Austurríki. Series A Nr 328-B [1996] 22 EHRR 76; Schmautzer gegn
Austurríki. Series A Nr 328-A [1996] 21 EHRR 511.
45 Belios gegn Sviss. Series A Nr 132 [1986] 10 EHRR 466, mgr. 68.
46 Lauko gegn Slóvakíu. [2001] 33 EHRR 40, mgr. 64.
47 Bendenoun gegn Frakklandi. Series A Nr 284 [1994] 18 EHRR 54, mgr. 46. Með nokkurri
einföldun má segja að brotið hafi falist í því að afhenda skattyfirvöldum rangar upplýsingar í vondri
trú. Mannréttindadómstóllinn komst að sömu niðurstöðu í Janosevic-málinu. Janosevic gegn
Svíþjóð [2004] 38 EHRR 473, mgr. 81.
48 Umlauft gegn Austurríki. Series A Nr 328-B [1996] 22 EHRR 76, mgr. 76 í áliti nefndarinnar.
535