Árbók Háskóla Íslands - 01.01.1920, Blaðsíða 56

leik og nákvæmni. Birtist hjer visindastefna hans óblönduð.
Hjer er ekkert vægt til við lesandann, en vísindin fá alt sitt
heilt og óskert, og þó er bókin skemtileg aflestrar. Má hik-
laust telja þessa bók í röð fremstu rita um sögu íslands.
Auk þessara rita skrifaði Jón íjölda ritgerða í timarit,
hjerlend og erlend.
Háskólakensla Jóns var aðallega fólgin í fyrirlestrum, er hann
flutti um sögu Islands. Fór hann mjög hægl yfir sögu, varði
löngum tíma lil undirstöðunnar og fór með mestu nákvæmni
i hvað eina. Mun hann ekki hafa verið kominn lengra en
aftur undir miðja 13. öld er hann fjell frá. í hyggju hafði
hann, að halda fyrirlestra um sjerstök tímabil og atriði sög-
unnar, og var það auglýst í lesskrám háskólans, en ekki
mun hafa orðið úr þvi. En stórmikið verk var hann búinn
að vinna að þessu, og hefði án efa orðið sögubákn mikið
ef honum hefði enst aldur til. Eins og vita mátti Ijet hon-
um þessi fyrirlestrarkensla nijög vel, því að hann var töl-
ugur í besta lagi og sómdi sjer vel i ræðustól.
Af öðrum störfum er hann gegndi má nefna það, að hann
sat á Alþingi 1912 og 1913 (2. þingmaður Reykjavíkur). Hann
var um tíma ritstjóri blaðs er Elding hjet, og hann starfaði
að alþýðufræðslu stúdentafjelagsins o. fl.
óhætl má segja, að Jón Aðils hafi verið afbrigða vel gef-
inn maður, og mun hann vart gleymast þeim er þektu hann.
Ritstörf hans eru það, sem flestir þekkja og lengst mun lifa
og mun vist ekki nokkur sagnaritari annar islenskur hafa
náð til fleiri eða öðlast meiri Iýðh37lli en hann. En auk þess
var hann búinn ýmsum ágætum hæfileikum. Söngmaður
var hann hinn besti, er menn muna hjer, og leikari eigi sið-
ur, gleðimaður mikill i sinn hóp og varð vel til vina, en þó
alvörumaður bak við og trúmaður einlægur. Allra manna
skrifaði hann fegursta rithönd. Fessi hreina og svipmikla rit-
hönd er vinum hans svo sem tákn um hann eins og hann var:
Prúður í framkomu og dagfarsgóður, vandvirkur og lireinn
og beinn. M. J.