Árbók Háskóla Íslands

Árgangur

Árbók Háskóla Íslands - 01.01.1920, Blaðsíða 8

Árbók Háskóla Íslands - 01.01.1920, Blaðsíða 8
6 Og er ekki eíns og viðburðírnir komi til hvers einstaks stúdents og segi sjerstaklega við hann: Fyrst þú ert svo vel settur, að vera í tölu þeirra manna, sem'heíir hlotnast það hlutskifti að stunda nám við æðstu mentastofnun lands vors, ætlarðu þá ekki að stefna hált á námstíma þinum og gera alt, sem í þínu valdi stendur, til þess að geta talist til úr- valsmanna þeirra, sem hefja eiga land og þjóð til æðri menningar, þroska og vellíðunar á komandi fullveldistíma? Finst nokkrum ungum stúdent sjer framtíð lands vors óviðkomandi? En er þá nokkur, sem ekki heyri til sín tal- að: Þú ert maðurinn, sem á þínu svæði átt að lyfta undir Grettistakið, sem ættland vort, Fjallkonan, er með aðstoð sona sinna og dætra að koma fyrir á sínum slað. Erfiðara virðist vist flestum að skilja raddir heimsviðburð- anna. Þeir eru svo margvíslegir og sundurleitir, svo að segja má að þeir tali ótal tungum. I3ó mun eitt vera sameiginlegt ílestum þeim þjóðum nútimans, er vjer höfum hest kynni af og þekkjum mest til. I’ær hafa verið og eru flestar enn í aftaka ofviðri uppi á nokkurskonar Kaldadal, þar sem haldið hefir verið og haldið er enn próf karlmensku þeirra. Eftir langa hylinn hefir loks verið reynt að halda til bygða, en á þeirri leið hefir hvert jelið skollið á eftir annað, og enginn veit enn, hvenær hver þjóðin fyrir sig kemst niður i bygð rósemi og friðar. Hafi þessi Kaldadalsganga þjóðanna getað kent oss nokkuð, þá er það sá sannleikur, að vilið og þekkingin sje ekki nóg, ef því sje ekki beilt til góðs og af göfugum hvötum. Þetta er sannleikur, sem á erindi til allra námsmanna vorra, eldri og yngri, ekki sist til þeirra, sem ætla sjer að verða forgöngumenn þjóðar vorrar i framtíðinni. Slíkir menn þarfnast þekkingar, sem er djúpsæ og víð- læk. Til þess eru þeir að klifa hinn hratta skólaveg, uns þeir hafa lokið námi við æðstu mentastofnun lands vors, og á þann hátt öðlast, auk þeirrar almennu þekkingar, sem talin er nauðsynleg hverjum lærðum nútímamanni, sem víð- tækasta þekkingu liver í sinni visindagrein.
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58

x

Árbók Háskóla Íslands

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Árbók Háskóla Íslands
https://timarit.is/publication/588

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.