Árbók Háskóla Íslands - 01.01.1920, Blaðsíða 58

56
í heimspekisdeild eru 3 prófessorar. Kennir einn þeirra heimspeki,
annar íslenska málfræöi og bókmentasögu, og þriðji islenska sagn-
fræöi að öðru leyti.
Ef dócentinum í sögu íslands verður veitt prófessorsembætti í ís-
lenskri sagnfræði, skal svo með fara, þá er honum verða talin laun,
sem hann hefði haft það embætti frá upphafi háskólans.
2. gr.
Lög þessi ganga þegar í gildi.
III.
Utdráttur
úr erföaskrá próf., dr. phil.
Btjörns M. Ólsens.
Jeg undirskrifaður, prófessor dr. phil. Björn M. Ólsen i Reykja-
vík, sem aldrei hef kvongast og á ekki neitt barn eða afkvæmi á lífi,
geri svo felda ráðstöfun fyrir eigum mínum eftir minn dag.
§ 5.
Öllum þeim eigum, sem jeg annars læt eftir mig, skal verja í pen-
inga, og fyrir það sem afgangs verður, þegar búið er að greiða skuldir
allar, erfðagjald og annan kostnað, skal kaupa tryggileg arðberandi
verðbrjef og af þeim mynda sjóð, sem nefnist »Dánarsjóður Björns
M. Ólsens«. Dánarsjóður þessi skal standa undir stjórn Háskólaráðs-
ins, og skal íslenskukennarinn við háskólann enn fremur eiga sæti i
stjórninni, þó að hann sje eigi meðlimur háskólaráðsins. Skal systir
mín, Margrét Magnúsdóttir, njóta allra vaxta af sjóðnum, meðan hún
lifir. En að henni látinni skal verja vöxtum til eflingar íslenskra
fræða (þar á meðal íslendingasögu). Skal íslenskukennarinn við liá-
skólann gera tillögur um hvernig nota skuli vexlina, en stjórn sjóðs-
ins úrskurðar um það. Stjórn sjóðsins ræður, hvort og að hve miklu
leyti vextir eru lagðir við höfuðstól sjóðsins í stað þess að nota þá
sem nú var greint. Höfuðstólinn má aldrei skerða.
Undir þennan siðasta vilja minn, sem jeg áskil mjer rjett til að
breyta, við að auka eða af að nema eða ónýta með öllu, ef mjer
þóknast síðar meir, hef jeg skrifað i viðurvist notarii publici.
Reykjavík 9. janúar 1918.
Björn M. Ólsen.