Árbók Háskóla Íslands - 02.01.1931, Blaðsíða 209

209
einkum við Diatessarón Tatians. Er í því sambandi merki-
legt, að eitt liandritið i þessum hóp, 346, hefir sama leshátt-
inn í Matt. 1,16, eins og sýrlenzka Sínai-handritið nafiikunna:
Jósef, sem María mey var heitin, gat Jesúm, sem kallaður
er Ivristur.
Það er þvi auðséð, að iiér er um talsvert sjálfstæðan flokk
að ræða, næstum þvi sérkennilega mynd textans. Og enn eyk-
ur það álit manna á þessum texta, að hin nýfundnu papvrus
handrit styðja hann, að því er hevrst hefir.
Skrauthandrit.
Smástafa-handritin eru yfirleitt varla eins glæsileg eins og
hin. Þau eru meira ætluð til þess, að vera fljótleg í framleiðslu
og liandhæg í notkun. En samt eru til innan um mjög skraut-
leg handrit af jiessari tegund. Handritið 16, (v.Soden e 449)
sem nú er í París, er eitt af þessum skrauthandritum. í því
eru guðspjöllin á grísku og latínu. En skrautið er í því fólg-
ið, að letrið er með ýmsum litum eftir efni. Aðal frásögnin
er með ljósrauðum lit, vermilion. Orð Jesú, ættartölur lians
og orð liimneskra vera eru með rósrauðum lit. Orð Gamla-
testamentisins, og góðra manna, svo sem Jóhannesar skírara.
Sakaríasar, Elizahetar, Maríu meyjar, Simonar o. fl., eru
með bláum lit. En orð hinna vondu, svo sem Fariseanna og
fræðimannanna, Júdasar, og náttúrlega sérstaklega djöfuls-
ins, eru skrifuð með biksvörtu letri. Einkennilegt þykir mönn-
um, að orð hirðanna eru með svörtu. Er þar líklega um ein-
liverja yfirsjón að ræða. í handriti jiessu eru aulc alls þessa
mjög fagrar myndir. — 223, (v.Sod. « 186), sem er til orðið á
11. eða 12. öld, og hefir Post., alm. bréfin og Pálshréf, er tal-
ið vera eitt fegursta hihlíuhandrit, sem til er. — IJandritið
565 (v.Sod. £ 93), er með elztu smástafa-handritum, frá 9.
öld sennilega. Það er í Pétursborg. Texti þess er mjög góður,
og styður „vestræna“ textann, eins og áður er að vikið. (Hort
taldi það hezta fulltrúa þessa texta allra smástafahandrita).
En auk þess er það ákaflega skrautlegt, ritað með gullletri
á purpuralitt bókfell, og er i því efni á horð við fegurstu stór-
stafahandrit, t. d. N, sem er í sömu horg.
Vmis handrit.
Handritin 88 (v.Sod. « 200) og 307 Iiafa samskonar at-
hugasemd og Sinaiticus og H3, að þau hafi verið borin saman
við handrit Pampliilusar sjálfs. Vafalaust á þessi athuga-
27